Sex met de ex!

Elke vrouw heeft het ooit wel eens meegemaakt: je ziet een knappe kerel en jullie blikken kruisen elkaar. Je slaat vlug je ogen neer en wanneer je opkijkt, merk je dat hij nog steeds naar je kijkt. Op zulke momenten zou een van beiden ballen moeten hebben, en op de ander toestappen. Het is echter niet zo makkelijk om iemand nieuws te leren kennen, laat staan de eerste stap te zetten. Vrouwen zijn mondiger geworden en wijzen alle kandidaten die niet aan hun eisen voldoen gewoon af. Mannen voelen hun testikels ter plaatse verschrompelen wanneer ze een blauwtje lopen en dus maken ze niet langer de eerste move. We zijn inderdaad geëmancipeerd en we hebben soms een grote mond, maar diep vanbinnen zijn we nog lieflijke dames en willen we nog altijd een echte vent. Iemand die ons een zekere geborgenheid kan bieden en die ons behandelt als de dames die we zijn. Jammer genoeg vinden de meeste mannen de gulden middenweg niet. De ene helft zit tijdens het uitgaan op een barkruk te kwijlen bij het zien van al die borsten en billen. De andere helft heeft dan weer een persoonlijke missie, namelijk zoveel mogelijk meiden in hun bed lokken. Ik verkies persoonlijk de kwijlende bankzitters, aangezien zij tenminste hun handen thuis houden. Hun gestamel is bovendien net iets respectvoller dan de oertaal die de players hanteren. 

Onze moeders vertellen ons na een liefdesbreuk vaak hetzelfde: “ Er zijn nog genoeg vissen in de zee.” Misschien moeten ze ons ook waarschuwen voor de kwallen die erin rondzwemmen. Het is dus helemaal niet makkelijk om een spontane, romantische en knappe kerel te vinden. Bovendien spartelen ze ook als gekken eenmaal we hen in onze netten hebben gestrikt, want dan zouden ze wel eens hun befaamde vrijheid kunnen verliezen. Veel vrouwen geven de zoektocht dan ook op en proberen alternatieve oplossingen te vinden. De reeds gekende Polly krijgt in deze aflevering het gezelschap van twee prachtige dames, Fiona en Vicky. Zij waren alledrie vrolijke vrijgezellen, tot ze besloten dat hun ex-vriendjes wel eens de ideale sexbuddies konden zijn.

Fiona was de eerste om deze optie eens uit te testen. Zij en haar ex-vriend hadden een turbulente relatie achter de rug, maar ze konden het nog steeds met elkaar vinden. Nadat ze de crash-and-burn-fase had overleefd, pikte ze de draad van haar leven weer op. Fiona kon weer lachen en genoot volop van de tijd met haar vriendinnen. Na een tijdje begonnen de seksuele frustraties echter op te borrelen. Natuurlijk stond haar ex-partner paraat om haar uit de nood te helpen. Het is fijn om weer eens menselijke warmte te voelen en alles voelt ook erg vertrouwd aan. De eenzaamheid slaat echter nog harder toe wanneer je seksbuddy de deur uit is en je weer geconfronteerd wordt met het feit dat hij je heeft verlaten. Fiona kwam terecht op een emotionele rollercoaster en na een tijdje waren er maar weinig hoogtepunten meer, afgezien van die van seksuele aard. Het werd dus tijd om er een einde aan te maken en de ex op afstand te houden, wat niet moeilijk is eenmaal de benen gesloten zijn.

Ondanks de slechte ervaring van Fiona, besloot Polly om haar voormalig vriendje ook af en toe een bezoekje te brengen. Haar ex-stud was een kanjer in bed en kon blijven doorgaan. Zo’n hengst zet je natuurlijk niet graag op stal, vooral niet als je er zelf zoveel plezier aan kan beleven. Net zoals je van paardrijden pijn in de benen krijgt, krijg je van het berijden van je ex pijn in het hart. Polly heeft het niet erg lang laten aanslepen en pakte haar frustraties op een andere manier aan (cfr: Along came Polly). Vicky had ook nog een goeie band met haar ex-vriendje en ze besloten om elkaar af en toe nog eens te zien. Haar gewezen vriend besloot alles uit de kast te halen en had zelfs champagne en hapjes klaar gezet. Ondanks de waarschuwingen die ze kreeg, besloot Vicky die avond dat haar ex-vriend geschikt was voor wat hanky panky. Haar gewezen boyfriend maakte tenminste nog wat tijd voor romantiek, maar ook dit sprookje kwam tot een einde. Vicky had haar vrouwelijke impulsen niet altijd onder controle en dus kwamen de woorden “ik zie je graag” plots uit haar mond. Blijkbaar iets wat ex-vriendjes niet graag horen en dus besloot onze romantische sexbuddy om de negeer-modus in te schakelen. Jammer genoeg had hij er niet op gerekend dat Vicky zich niet zomaar laat afschepen, dus als in een onbewaakt moment lokt ze hem met haar rondingen zo weer het bed in. Waarna de hele vrienden-seks-negeer-cyclus zich weer herhaalt.  

Het is duidelijk dat veel mensen na een liefdesbreuk door dezelfde fase heen moeten voor ze het echt achter zich kunnen laten. We maken onszelf wijs dat we echt vrienden kunnen worden met onze ex-partners. Meer nog, we denken dat we in staat zijn om alle emotionele bagage overboord te gooien en een losse, seksuele relatie met hen te beginnen. Na een tijdje droogt het meeste lichaamsvocht echter op en het enige wat nog overblijft zijn tranen. Mannen kunnen nu eenmaal seks beter loskoppelen van alle emotionele zaken. Billy Crystal wees ons al op het verschil: “Women need a reason to have sex, men just need a place.” We moeten misschien gewoon wachten tot de perfecte vis langs komt zwemmen en we hem aan de haak kunnen slaan. En wie toch wil experimenteren, hoeft zich geen zorgen te maken: er staan altijd vriendinnen paraat om je te troosten! (en die je verhalen dan gebruiken voor een blog... )

Fase 4: The Mean Guy

Nadat McDreamy mijn hart aan diggelen had gegooid, had ik best wat moeite om weer onder de mensen te komen. Vooral mannen moesten uit mijn buurt blijven, aangezien zij aan de basis lagen van mijn emotionele pijn. Gelukkig had ik na de breuk met mijn high school sweetheart reeds een manier gevonden om mijn verdriet te kanaliseren: op reis gaan met onbekende mensen. Nadat je aan de deur bent gezet, heb je ergens de onbedwingbare drang om jezelf te bewijzen. Ik besloot om mijn beperkte sociale vaardigheden wat aan te scherpen en met twee olijke Hollandse dames naar Borneo te trekken. Het werd  een trektocht door mijn eigen Inferno en en het doel was de top van de Louteringsberg te bereiken. Terwijl Dante zich over het harige lijf van Lucifer moest hijsen om het aardsparadijs te bereiken, besloot ik bergen te beklimmen in plaats van duivelse mannenlijven. In het hartje van de jungle omhoog klauteren via modderige paadjes en scherpe rotsen, terwijl liters zweet langs je hals naar beneden druppelt, werkt blijkbaar zalvend voor een gebroken hart. Ik leerde dat ik niet de enige was die cupido in de steek had gelaten en al gauw voelde ik mij een stuk beter in mijn vel. Als ik kon samenleven met bloedzuigers en malariamuggen, dan waren mannen geen probleem. Jammer genoeg kon ik beter om met insecten die uit waren op mijn bloed, dan met mannen die elk sprankeltje hoop probeerden op te slorpen. 

Na enkele turbulente maanden, besliste ik dat er een nieuw tijdperk was aangebroken voor deze alleenstaande dame. Een van mijn vriendjes uit een vorig leven, Leo genaamd, toonde weer interesse en had al enkele keren om een afspraakje gevraagd. Ondertussen was ik erg bedreven in het afwimpelen van eerbare en oneerbare voorstellen, maar ik moest dringend uit mijn comfortzone komen. Yoda gaf ons in The Phantom Menace wijze raad mee: “Fear is the path to the Dark Side. Fear leads to anger, anger leads to hate, hate leads to suffering.” En wie zijn wij om Star Wars in twijfel te trekken...

Dus ik besloot op Leo’s voorstel in te gaan en ging akkoord met een uitje naar de bioscoop. Wat kan er tenslotte misgaan tijdens het bekijken van een film, aangezien je niet bang hoeft te zijn voor ongemakkelijke stiltes. Hij kwam mij oppikken met de auto en vond het al te veel om aan te bellen. Wat volgde was een van de meest ongemakkelijke autorit-conversaties. Leo vertelde honderduit over de ongevallen van zijn stoere vrienden en ik probeerde wanhopig om een interessanter onderwerp uit mijn mouw te schudden. Blijkbaar had Leo ook al beslist dat we naar Footloose gingen kijken, omdat hij veronderstelde dat ik een romantische film met wat gehuppel wel ok ging vinden. Als softcore feministe vind ik niet dat een man steeds in de buidel moet tasten op dates, maar de meesten zijn toch zo galant om het voor te stellen. Als Leo nu nog een sprankelende persoonlijkheid had, dan ging ik niet eens denken aan mijn centjes. Mister Huff & Puff zat echter te zuchten in de rode stoel naast mij en leek zich steendood te vervelen. 

Toen de film gedaan was, vermeldde Leo dat hij in normale omstandigheden nooit zijn geld aan zo’n film zou uitgeven. Heel erg fijn om te horen, vooral omdat ik zelf ook mijn geld liever aan andere films spendeer. Of misschien aan dezelfde corny films, maar met aangenamer gezelschap. Het werd geen spannende date en ik had geen zin om hem een tong te draaien. Het is waarschijnlijk door mannen als Leo dat de kuisheidsgordel en het hoofdpijnexcuus werden uitgevonden. Nee schat, vanavond niet, nooit niet!

Oh to be Old , and to feel love's keen sting

"Oh to be young Old , and to feel love's keen sting." Dumbledore had het een beetje verkeerd voor in Harry Potter and the Halfblood Prince. In onze tienerjaren denken we dat kalverliefde the real deal is. We worden verliefd op de eerste jongen die ons aandacht schenkt, ongeacht zijn acné en zijn computerverslaving. Het enige wat ons echt zorgen baart, is dat onze beugels verstrikt zullen raken tijdens het kussen. We zijn bovendien opgegroeid met een heel romantisch beeld van de eerste kus met ons lief. Hij neemt je liefdevol vast, strijkt een lok haar uit je gezicht en zijn lippen versmelten met die van jou. Misschien moeten onze ouders ons eerlijk vertellen dat de meeste jongens je gewoon half onder kwijlen tijdens die eerste tongkus. Waarschijnlijk zijn  sommige dames ook geen voorbeeldige kussers, maar oefening baart kunst. Als je in je twintiger jaren terecht komt, verwacht je dan ook dat kussen vlotjes verloopt. Sommige studs gebruiken nog steeds de wasmachine-move en anderen hebben niet door dat er tijdens een tongkus toch een beetje tong aan te pas moet komen. Net wanneer ik begon te overwegen om misschien een oudere man in huis te halen, kreeg ik een uitzonderlijk dateverhaal te horen. 

Mijn grootmoeder is best open-minded voor iemand van haar generatie en de koffiekransjes bij haar thuis zorgen dan ook altijd voor hilarische taferelen. Toen ik haar een bezoekje bracht, werd ik uitgenodigd om ook een stukje taart te eten. Quasi al haar vriendinnen zijn weduwe en het gesprek ging uiteraard over mannen. De meesten waren het erover eens dat ze genoeg hadden van mannen. Ze waren niet bereid om nog rekening te houden met een partner. Een van de dames had echter een interessant verhaal over haar buurman, Lucien. Deze 60-jarige rokkenjager ging ieder weekend dansen en kwam regelmatig naar huis met een vrijpostige dame. Een tijdje geleden vertelde hij echter schoorvoetend over zijn laatste verovering.

Voor Lucien naar het lokaal danscafé voor ouderen vertrok, keek hij nog even in de spiegel. Hij haalde voor de laatste keer een kam door zijn haren en besloot nog een knoopje van zijn hemd open te laten. Een beetje borsthaar onderstreepte zijn viriliteit en daar kicken oudere vrouwen blijkbaar op. Lucien is het type man dat nog steeds denkt dat een walm after-shave en een gouden ketting de ideale attributen zijn om een vrouw in bed te krijgen. In zijn dansclub moeten er echter veel wanhopige dames vertoeven, want onze Lucien slaagt er vaak in om eentje in zijn bed te lokken. Na een nachtje rollebollen ziet mijn grootmoeders vriendin hen s’ochtends vroeg vlug vertrekken. The walk of shame is blijkbaar niet enkel voorbehouden voor de jonge generatie. Dat weekend was het echter Lucien zelf die met het schaamrood op de wangen achterbleef.

De temperatuur in de danszaal liep hoog op en de dansende oudjes bewogen zwaaiend hun krakende heupen in het rond. Een oudere dame met blonde krullen en vuurrode lipstick kwam Lucien zijn kant uit. Hij voelde meteen dat er elektriciteit in de lucht hing en vroeg haar ten dans. Na enkele zwoelen walsen en kleffe slows, vroeg Lucien Jeanine mee naar huis. Onze rondborstige dame was meteen enthousiast en zei volmondig: “Ja!” Eenmaal aangekomen in zijn slaapkamer, vroeg Jeanine of ze zich nog even mocht opfrissen. Terwijl zij nog even in de badkamer vertoefde, ging Lucien alvast op bed liggen. Ongeduldig lag hij te wachten en tenslotte kwam Jeanine de kamer weer binnen. Ze had zich echter niet in een verleidelijke negligé of een babydoll gewurmd. Onze jongedame had haar make-up verwijderd en had ook alvast haar vals gebit in de badkamer laten liggen. Gelukkig had Lucien al een blauw pilletje genomen, anders was zijn totempaal vast en zeker verschrompeld. Hij vervulde echter zijn plicht en Jeanine sliep even later als een roosje. 

Lucien had zo zijn twijfels over haar leeftijd, zogenaamd 55 jaar, en sloop naar de badkamer. Hij rommelde even in haar handtas en wierp een blik op haar paspoort. Jeanine was blijkbaar iemand die zichzelf met de nodige dosis make-up en figuurcorrecterend ondergoed kon omtoveren tot een lekker ding. In realiteit was ze echter 75 jaar oud, en de term cougar lijkt hier dus zeer gepast. Onze cougar had Lucien dus misleid en zelfs gebruikt om haar seksuele driften te bevredigen. We denken als tieners dat ons liefdesleven een slagveld is en als twintiger vinden we het nog steeds moeilijk om een geschikte partner te vinden. Lucien zijn verhaal geeft ons weinig hoop voor de toekomst, want blijkbaar krijgen we als zeventiger weer de hormonen en mentaliteit van jonkies. Betty Davis zei ooit: “Old age is no place for sissies,” en ik kan haar geen ongelijk geven. Misschien kon Jeanine wel spectaculaire dingen met haar tandeloze mond, maar Lucien lijkt toch lichtjes getraumatiseerd. Of misschien is het gewoon karma? Hoe meer je als jongeheer een jongedame misleidt, hoe meer je wordt gestraft als oudeheer ;)

Fase 3: The Boy who should do some drinking instead of thinking

Na het hele gebeuren met André had ik even genoeg van mannen. Ik was een zelfstandige vrouw geworden en het leven zag er zonder vriendje ook best rooskleurig uit. Je kan de hele dag doorbrengen in die spuuglelijke, maar fantastisch comfortabele outfit. Je hoeft geen compromis meer te sluiten wanneer je een dramatische of überromantische film vol knappe kerels wil bekijken. Irina Dunn zei ooit “A woman needs a man like a fish needs a bicycle,” en we redden het inderdaad zonder een mannelijke krachtpatser in huis. Na een tijdje leer je om zelf overal naartoe te rijden, hoewel het soms wat teamwork vergt met de vrouw in de gps, en je leert de bokalen te vermijden die je niet in je eentje openkrijgt. Voor een stevige knuffel en een portie plezier kon ik bovendien altijd terecht bij vriendinnen. 

We beweren allemaal dat we happy singles zijn, maar na het zien van een romantische komedie liggen we in bed te fantaseren over de perfecte kus met onze droomprins. Zelfs ik ontdekte dat het hele ik-geef-niet-meer-om-wat-mannen-van-me-denken gedoe slechts een illusie was. Ik had al een hele poos contact met een leuke jongen die ik had leren kennen tijdens de lessen chemie. Hij was intelligent, dromerig, hield van reizen en was een beetje getormenteerd. Geen idee waarom, maar veel vrouwen vallen in zwijm voor dit soort mannen. Waarschijnlijk denken we dat onze liefde hun hart kan helen en dat ze ons dan eeuwig dankbaar zullen zijn. Toen ik hem op een dag met een verwarde haardos en zonder make-up tegen het lijf liep, kon ik door de grond zakken van schaamte. Tot zo ver het verbannen van jongens uit mijn leven, want McDreamy leek de perfecte kerel te zijn.

Het was het begin van een heerlijke tijd vol romantiek en vlinders in de buik. Het leek alsof ik middenin een romantische komedie was terecht gekomen en ik ging voor het eerst in mijn leven op date. Het werd geen etentje in een restaurant, maar een uitstapje naar de plantentuin. McDreamy strooide allerlei leuke weetjes in het rond en ik hing aan zijn lippen. Een paar weken geleden had ik nog genoeg van mannen en nu wou ik niets liever dan deze kerel hartstochtelijk kussen. Het was erg moeilijk om niet verliefd te worden op de jongen die mij onverwacht aardbeien kwam brengen en die een cd samenstelde, vol muziek die me op het lijf geschreven was. Hij deed zijn naam alle eer aan en McDreamy won stilletjes aan mijn hart. Aangezien McDreamy echter geen aanstalten maakte op mij te kussen, besloot ik zelf het heft in handen te nemen. Enkele dagen voor mijn verjaardag, vroeg ik of hij even langs wou komen. De zenuwen gierden door mijn lijf en mijn benen leken wel rubberen slierten. Uiteindelijk was hij degene die de langverwachte woorden uitsprak: “Ik denk dat ik verliefd op je ben.” In de films neemt hij je daarna vast en draait je vol passie binnen. Bij ons verliep het iets minder passioneel en we stonden allebei wat ongemakkelijk rond te drentelen. Uiteindelijk besloten we om wat te genieten van de zon in het park en ik begon uit te dokteren hoe ik de eerste stap moest zetten. McDreamy kuste me echter op de trap en voor het eerst in maanden raakten mijn lippen een man. 

Het moment suprême verliep niet zoals in mijn dromen en ik dacht even dat ik het kussen verleerd was. Er kwam niet echt tong aan te pas en het leek eerder op een fake-french-kiss uit de films. Ik was echter smoor op McDreamy en zag alles door een roze bril. Hij was geen kerel die me op bed zou gooien en mijn bloes met zijn tanden aan stukken zou scheuren, maar hij was lief en zacht. Tot de dag na mijn verjaardag... Ik was een beetje benieuwd wat hij voor mij in petto had. Toen hij enkele weken eerder een jaartje ouder werd, had ik hem cupcakes gebakken en keken we naar zijn favoriete film. Zijn kadootje was echter niet zo leuk: “Ik heb er veel over nagedacht en ik ben niet klaar voor een relatie.” Ik stond even met mijn mond vol tanden en McDreamy werd plots McNightmare. Deze kerel leek anders dan andere mannen, hij dacht na over zijn gevoelens en was niet impulsief. Ironisch dat hij net door die eigenschappen mijn hart brak, dat amper geheeld was van de vorige keer. 

Misschien is het maar goed dat het fout is gelopen... Ik wil de vrouw zijn in een relatie en ik claim dan ook het recht om alles te analyseren en overgevoelig te zijn. Hmmm... Ben ik dan toch op zoek naar een man die enkel denkt aan seks, aan hoe de wereld er zou uitzien als echte robots bestaan, aan snelle auto’s en aan Spartacus?