Along Came Polly

In deze donkere winterdagen lijkt het wel eens een aantrekkelijk idee om een warme kerel in je bed te lokken. De eenzaamheid smelt even weg wanneer de passie tussen de lakens een hoogtepunt bereikt. Na een zwoele nacht mag je echter een emotionele rollercoaster verwachten. Met een beetje geluk slaagde jouw dekhengst er in om je seksuele behoeftes te bevredigen en zijn je frustraties even van de baan. Sommigen proberen daarna stilletjes weg te sluipen tijdens de “walk of shame” en anderen bleven nog even liggen voor een tweede portie hete seks. De roes maakt echter vlug plaats voor een heleboel andere emoties. Ik zag meiden smachten naar meer of gebukt gaan onder schuldgevoel. De hedendaagse maatschappij heeft nog steeds een dubbele standaard wanneer het op seks aankomt. Mannen zijn lekker stoer als ze met een heleboel vrouwen in bed duiken en het maakt niet uit of ze groot, klein, dik of dun zijn. Wanneer een dame besluit om zich eens te laten gaan en een van haar basisbehoeftes te vervullen, zet de roddelmolen zich in gang. Plots word je door mannen gezien als een makkelijke prooi en andere vrouwen geven je maar al te graag het label “slet”.  Ik zie de warmbloedige dames eerder als vrijgevochten vrouwen die soms eens een echte vent het werk willen laten doen. Ik moet eerlijk zijn, de druk van de maatschappij houdt mij in het gareel, maar ik heb vriendinnen die heel wat dapperder zijn.

Vandaag maken jullie voor het eerst kennis met Polly, een knappe en uiterst zelfstandige dame. Ze probeerde eerder dit jaar mijn gebroken hart te lijmen en troonde me mee naar verschillende feestjes. Tijdens een van die swingende avonden, kon ik toekijken hoe ze langzaam maar zeker een nietsvermoedende jongen in haar netten wist te strikken. Veel mannen denken dat zij de touwtjes in handen hebben, maar de realiteit is anders. Wij, vrouwen, maken meestal gebruik van subtiele verleidingstechnieken. “Oeps, ik bots tegen je aan met mijn sensuele dansmoves” en “Ik keek per ongeluk diep in je ogen.” Polly had haar zinnen gezet op de knappe Jonas en binnen de kortste keren begon hij een praatje met haar te slaan. Na het ritueel van de eerste kennismaking, volgde het uitwisselen van de telefoonnummers. Polly was al een tijdje vrijgezel en was eigenlijk op zoek naar een serieuze relatie. Toen Jonas echter voorstelde om bij hem thuis iets te drinken, was het duidelijk dat Polly een wilde nacht tegemoet zou gaan. Eenmaal ze gezellig op de sofa zaten, besloot Jonas er geen doekjes om te winden en begon haar hartstochtelijk te kussen. Er kwam weinig voorspel aan te pas en de twee zochten als snel de slaapkamer op. 

Daar liet Jonas Polly letterlijk alle hoeken van de kamer zien. Onze femme fatale had het niet echt naar haar zin, aangezien Jonas haar constant aanwijzingen gaf. Deze hete manskerel had waarschijnlijk net iets teveel porno gekeken en dacht een beest in bed te zijn. Polly had niet zoveel plezier en het bleef bovendien maar duren. Er was echter geen gevaar dat Polly in slaap zou vallen, aangezien Jonas haar plotseling een mep op de billen gaf. Wie de film “Along came Polly” heeft gezien, weet dat niet alle vrouwen even gek zijn op een beetje spanking en ook onze Polly was niet echt opgetogen. De zelfverklaarde seksgod mag blij zijn dat hij ongehavend uit de strijd kwam, want Polly is meestal geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. 

Na die avond voelde ze zich niet bepaald moe en zelfvoldaan, maar eerder triest en alleen. Een booty-call was niet langer aan haar besteed en Jonas mocht opkrassen. Hoewel sommige meiden zich af en toe tot een one-night stand wenden om wat plezier te beleven, is niet iedereen even opgetogen. Als mannen minder zouden proberen om hun verovering in allerlei porno-standjes te plooien, dan zou de wereld er misschien rooskleurig uitzien. Het is namelijk niet zo fijn voor een dame om zich gewoon gebruikt te voelen. En mannen, denk eraan: Seks is niet zoals fietsen! Tonen dat je het zonder handen kunt, brengt haar niet tot een hoogtepunt!

Coming Soon!

Een pikant verhaal over One-Night Stands!

Fase 2: Creepy Crawler Stalker

De twinkelende lichtjes, dampende bekers glühwein en vrolijke kerstdeuntjes brengen mij al helemaal in feeststemming. De komst van de kerstbomen en kerstmarkten brengt ieder jaar ook een ander verschijnsel met zich mee. In de aanloop naar de feestdagen worden vrouwen milder en de eenzaamheid drijft hen soms in de armen van een kerel die niet aan hun eisen voldoet.  Rond deze tijd van het jaar zijn zelfs mannen met een baard en een bierbuik geliefd, zolang ze zich maar in een rode jas hijsen en je een kadootje geven. In januari is de feestroes echter over en je voert dan jouw nieuw voornemen uit: een beter lief vinden. Toen ik gisteren tussen de stalletjes in Brussel slenterde, merkte ik dat de kerstsfeer twee kanten uit kan. Het was er een drukte van jewelste en ik kon amper een blik werpen op de feestelijke prullaria, dus ik probeerde mij een weg te banen tot bij een van de kraampjes. Een breedgeschouderde man kreeg het echter op zijn heupen en nam me plots bij de arm. Even dacht ik dat hij deze frêle jonge dame een handje wou helpen om te ontsnappen uit de mensenmassa, maar ik kreeg een scheldtirade te verwerken. Als karma echt bestaat, dan mag deze gefrustreerde man in 2012 een opblaaspop verwachten in plaats van een lief. Omdat lekker eten doet vergeten, ging ik na die aanvaring een leuk restaurantje opzoeken. De ober voelde zich duidelijk ook een beetje alleen, maar besloot het anders aan te pakken. Ik werd overladen met complimentjes en kreeg zelfs de eervolle titel van prinses. Het lijkt dus wel alsof de wanhoop de heren in twee compleet verschillende kampen verdeelt. 

Dat het voor mannen een uitdaging is om de gulden middenweg te bewandelen, werd me een hele poos geleden al duidelijk tijdens het uitgaan. Nadat ik mijn liefdesverdriet had weggewerkt met een hele hoop romantische komedies en een indrukwekkende hoeveelheid chocolade, ging ik wat calorieën verbranden op de dansvloer. Een van mijn vriendinnen is uiterst behendig in het strikken van hunky mannen, dus ik besloot haar die avond zorgvuldig te observeren. Terwijl zij de ene move na de andere uit haar mouw wist te schudden, gebeurde er plotseling iets vreselijks. Toen er een swingend muzieknummer door boxen schalde, begon een groepje mannen uitbundig te dansen. Mijn misprijzende blik werd verkeerd geïnterpreteerd als oogcontact en een van de losbollige vrijgezellen kwam mijn kant uit. André had blijkbaar een job in de verkoop en begon zichzelf meteen aan te prijzen. Na een lauwe reactie van mijnentwege, probeerde hij dan maar een originele pick-up line uit: “Sommigen nemen genoegen met de rotte appels op de grond, maar ik hou wel van de appels aan de top, waar je wat moeite voor moet doen.” 

Mijn dartele vriendin maakte hem duidelijk dat hij niet erg welkom was, maar André was volhardend. Hij gaf me zijn businesskaartje en vermelde nog even dat hij een echte catch was. Deze kerel krijgt een eervolle vermelding in de categorie Creepy Crawler Stalkers, aangezien hij besloot om nog niet op te geven. Aangezien hij mijn naam wist te bemachtigen, kon hij mij ook ongestoord een mailtje sturen via facebook. Na de zoveelste vriendelijke afwijzing, werd het André uiteindelijk toch teveel. Het was hem duidelijk geworden dat ik worstelde met enkele moeilijkheden op het gebied van mannen. Natuurlijk mocht ik hem altijd contacteren als ik onder ogen kon zien dat het probleem bij mij lag. Jammer voor André, maar heb geen zin om zijn blozende appel te worden. Misschien moet hij zijn pijlen de volgende keer toch richten op de aangeschoten dame die haar benen rond een danspaal moest klampen, enkel en alleen om zichzelf recht te houden. 

De moraal van dit verhaal is best duidelijk: geef nooit je echte naam aan iemand met de naam André en versier met mate (net zoals je kerstboom)!

Makkelijk meevolgen

Volg de blogupdates, discussies en ander grappig materiaal op: https://www.facebook.com/pages/The-City-without-the-Sex !!!

Krëfelman

Het is opmerkelijk hoe vrouwen eigenlijk helemaal niks te zeggen hebben over wie hen het hof mag maken. Zo stond Mona eerder dit jaar in de elektronicazaak Krëfel om wat technologische hoogstandjes te kopen. Iedereen kent ondertussen de ellenlange vragenlijsten die je bij zowat elke aankoop mag invullen. Mag ik even uw naam, adres en telefoonnummer? Was u al eerder klant bij ons? Was u tevreden met uw vorige aankopen en de service die wij u bieden? Als je in het station of in de winkelstraten iemand met een klembord op je af ziet komen, dan heb je al een ontsnappingsplan klaar. Je doet alsof je erg gehaast bent, je net met iemand aan het bellen bent of je doet gewoon even alsof je doof bent. Wanneer je echter in een winkel aan de kassa staat, kan je niet doen alsof je neus bloedt. Uiteindelijk kon Mona toch gezwind met haar aankopen naar huis gaan en genieten van de rest van de dag. 

Haar bezoekje aan de Krëfel kreeg echter een bizarre wending. Mona had namelijk niet opgemerkt dat iemand haar bewonderende blikken had toegeworpen. Bovendien was deze vastberaden kerel erin geslaagd haar telefoonnummer te bemachtigen, gewoon door te luistervinken. Ik zou het persoonlijk niet zo fijn vinden als iemand mijn persoonlijke gegevens steelt en ook Mona was niet erg enthousiast. Het leven als single is soms echter wreed en eenzaam. Af en toe nemen overvalt ons een vlaag van zelfmedelijden en nemen we dus domme beslissingen. De ex-vriend van Mona had de kwalijke gewoonte om haar aan het lijntje te houden en dus besloot ze om het verleden achter zich te laten. Ondanks het feit dat ze geen zin had in een date, Krëfelman zou wel eens de ideale rebound guy kunnen zijn. Na heel wat aandringen ging Mona akkoord met een afspraakje. Ze was niet bepaald enthousiast en had al helemaal geen last van zenuwen. Mona zou Krëfelman gewoon ontmoeten in een cafeetje en had al een ontsnappingsplan uitgedokterd indien het fout gaat. Haar vriendin zou paraat staan om een noodgeval te verzinnen en Mona uit haar lijden te verlossen. 

Iedereen die gaat daten vreest vooral de oncomfortabele stiltes, maar Mona kreeg te maken met een ander probleem: de slijmbal kwam niet opdagen! In de steek gelaten worden is geen oppepper voor je zelfvertrouwen, zelfs al voel je niks voor de man in kwestie. Mona was ziedend en liet hem weten dat hij iemand anders voor de gek mocht houden. Wie nu rekent op excuses, verwacht duidelijk teveel van het mannelijk geslacht. Krëfelman ontkende dat ze een afspraakje hadden en leed zelfs aan geheugenverlies. Hij kon zich niet meer herinneren wie Mona was en hoe ze aan zijn nummer kwam. Hoogstwaarschijnlijk had Krëfelman eigenlijk al een Krëfelvrouw, die achterdochtig werd en zijn telefoon controleerde. Welke uitleg je hier ook bij bedenkt, Mona’s eerste date in jaren was geen voltreffer. Wie haar nu nog wil veroveren, zal hard zijn best moeten doen. Of ze kan natuurlijk Woody Allen’s advies volgen: “Bisexuality immediately doubles your chances for a date on Saturday night.”

Wordt verwacht!

Omdat ik niet iedere week een geschikte man vind om mee te daten, dompel ik jullie ook onder in de wondere wereld van enkele vriendinnen. Op dit moment heb ik niet veel moeite om grappige en gewaagde verhalen bijeen te sprokkelen. Wanneer vrouwen namelijk het gezelschap krijgen van enkele flessen wijn of cava, komen de tongen los. Pikante details worden in het rond gestrooid en de meest schaamtevolle geheimen zien het daglicht. Mannen denken dan misschien meer aan seks, vrouwen praten er vaker over. Alle stomende scènes uit de slaapkamer worden zorgvuldig geanalyseerd. De klunzige en grappige details verspreiden zich als een lopend vuurtje in het netwerk van vriendinnen en kennissen. Boys, wees bij deze gewaarschuwd: zowat alle vriendinnen van je lief weten of je groot geschapen bent en hoe goed je bedprestaties zijn. Het voordeel van dit verhalencircuit is dat ik er best veel inspiratie vind. Later deze week schotel ik jullie alvast het verhaal van Mona en de Krëfelman voor. (Omdat we natuurlijk geen reputaties naar de maan willen helpen, hanteer ik pseudoniemen)  

Fase 1: Let’s Party.. Or Not..

Mijn haatgevoel ten opzichte van mannen ontwikkelde zich sterk in mijn eerste maanden als vrijgezel. Ik kreeg plotseling veel begrip voor feministen, lesbiennes en oude vrijsters. Toch had ik best een leuke tijd, aangezien ik werd omringd door een fantastische groep meiden. Op tijd en stond verliet ik onder lichte dwang het huis en mocht ik mijn rondingen gaan shaken op de dansvloer. Toen het tijd was om het jaar 2011 in te luiden, vertrok ik naar het stulpje van een vriendin. Deze keukenprinses toverde een heerlijke maaltijd op tafel en daarna gingen we nog even uit. In een van de overbevolkte caféetjes maakte ik kennis met een overijverige danser. Ik hou wel van een man met moves, maar iemand die zijn zweterig lijf gewoon wat tegen me aan schurkt, is minder aantrekkelijk. Die avond was het begin van een turbulent jaar, waarin ik ontdekte hoe veelzijdig de mannelijke populatie is. Op de meeste feestjes kan je blijkbaar de mannen in bepaalde categorieën onderbrengen. Je hebt de hotties en de notties, de leeghoofden en de bollebozen, de macho’s en de lieverds, de betweters en de pantoffelhelden, de eeuwige vrijgezellen en de wanhopige kerels. De droomprins van de meeste vrouwen moet een evenwicht zoeken in deze categorieën. We zijn namelijk niet gek op betweters, maar ook een pantoffelheld beantwoordt niet aan ons beeld van de ideale man. 

Na enkele avondjes uit merkte ik ook enkele andere dingen op. Als vrouwen krijgen we vaak te horen dat we gecompliceerd zijn, maar ik hou het eerder bij emotioneel ontwikkeld. Als je ziet hoe onze mannelijke wederhelften geëvolueerd zijn, dan staan wij er toch beter voor. Ik geef toe dat we soms een beetje moeilijk doen en niet altijd weten wat we willen, maar dat is omdat wij een poging doen om onze ratio te combineren met ons gevoel. Mannen zijn eerder impulsief, denken met het verkeerde orgaan en gaan er gewoon voor. Al lijken ook die eigenschappen stilaan te vervagen, aangezien ik een heleboel knappe vriendinnen heb die geen date aangeboden krijgen. Er lopen waarschijnlijk ook goede exemplaren rond op deze aardbol, net zoals niet alle meiden even aangenaam zijn. De hedendaagse huwbare kerels moeten gewoon duidelijk opnieuw ballen kweken.  Het is dus een kwestie van tijd voor onze lieve, hete en intelligente vent voor de deur staat, maar tot dan moeten we ons tevreden stellen met afdankertjes. 

The Start!

September 2010: Mijn jeugdliefde vertrok naar Nebraska en nam de slogan “Go Local” iets te letterlijk. Dat werd het startschot voor een nieuw begin als fabulous single lady. De eerste weken zag ik er echter niet bepaald fabulous uit. Dagenlang bleef ik verborgen onder een toren dekentjes en zakdoeken. Ik slenterde door het huis in een grijze pyama die ooit roze was en huilde tranen met tuiten bij de meest zielige films. Gelukkig stonden mijn vriendinnen paraat met de nodige dosis chocolade en een flinke portie troost. Nadat iedereen genoeg begon te krijgen van al dat gesnotter, besloot ik dat het tijd was om te genieten van mijn herwonnen vrijheid. Tenslotte is je studententijd toch de mooiste tijd van je leven. Droomt niet elke vrouw ervan om zich in een strakke jurk te wurmen en te gaan dansen met een toekomstige advocaat of dokter? De realiteit is een teleurstelling als je nuchter bent. Je spendeert heel wat tijd aan het wegwerken van oneffenheden, omdat zelfs veertigers tegenwoordig een egale huid hebben in al de magazines. De schok is echter groot wanneer je tijdens het uitgaan een blik in de spiegel werpt. Meestal lijkt het alsof ik net uit bed kom, geen concealer meer te bespeuren en mascara over heel mijn gezicht. Bovendien dans je niet met toekomstige advocaten of dokters, maar eerder met lam gezopen sukkels. 

Het uitgaansleven confronteert een vrouw ook met enkele dilemma’s. Je outfit moet tegelijkertijd wulps en braafjes zijn, want je moet twee doelgroepen tevreden houden. De mannen kwijlen bij elke jurk die wat bloot laat zien, maar de vrouwelijke feestvierders bliksemen je zowat neer. Ik werd alvast stevig met mijn voeten op de grond gezet en laat mijn sex-and-the-city-jurkjes voortaan gewoon in de kast hangen. Ik kan wachten tot een tijdperk aanbreekt waarin vrouwen elkaar niet langer beoordelen of ik kan leren om er niet langer om te geven. Voorlopig paradeer ik thuis wel voor de spiegel in mijn charleston jurk of draag ik dat korte rokje gewoon tijdens het afwassen. Afgezien van de berg onzekerheden waar je als single mee moet worstelen, had ik een aangename tijd. Mijn relaas van het voorbije jaar kan ontmoedigend zijn voor zij die denken dat de ideale man om de hoek staat te wachten. Stiekem geloof ik zelf nog dat hij plots met paard en koets voor de deur zal staan en tot die dag komt, schrijf ik gewoon over de minder perfecte manskerels. 

Ook te volgen op : https://www.facebook.com/pages/The-City-without-the-Sex !!!