Mr Cupcake

Na een maandenlange stilte, neem ik jullie nog een laatste keer mee naar de wondere wereld van een single vrouw. Waarom ik met pijn in het hart afscheid neem van mijn leukste schrijfervaring ooit, doe ik in deze blogpost uit de doeken. Vlak nadat het jaar 2012 was ingeluid, kreeg ik het steeds moeilijker om mezelf in het dating circuit te begeven. De afspraakjes die ik al achter de rug had, waren geen succes geweest en ik nam mezelf voor om een strak toekomstplan op te stellen. Er wordt wel eens gezegd dat mannen enkel nodig zijn omdat een vibrator het gras niet kan afrijden en deze zelfstandige dame zou haar vrienden en familie bewijzen dat je inderdaad volmaakt gelukkig kan worden op je eentje. Ik was er mij volledig van bewust dat het niet simpel zou worden om alleen een krijsende peuter en later een rebellerende tiener op te voeden, maar het vinden van een leuke kerel leek mij toen een lastigere taak. Er was echter een jongeheer die mij al om een date had gevraagd, vlak voor hij op reis vertrok om 2012 in New York te beginnen. Enkele jaren geleden had hij mijn geliefde zus bijlessen chemie gegeven. Aangezien ik er al een poosje over dacht om een cursus dierenartsassistente te volgen, leek het mij een strak plan om een bijleraar wetenschappen bij de hand te hebben. Ik besloot hem toe te voegen op Facebook, het meest handige medium om oude kennissen en andere mensen op te sporen. Nadat de Sint mij op magische wijze het gsmnummer van deze jongeman had bezorgd, werden er af en toe wat smsjes verstuurd. Net voor hij naar New York vertrok, vermeldde hij dat we toch eens moesten afspreken. Gewoon om eens te kijken of het in de niet-virtuele wereld ook zou klikken, want uiteindelijk hadden we elkaar maar een enkele keer gezien. Niks speciaals en puur vriendschappelijk dus...

Zonder dat ik het doorhad, begon ik aan het meest fantastische dating-avontuur ooit. Ons eerste afspraakje in een wijnbar, een romantisch uitje naar het lichtfestival en een gezellig filmavondje deden mij toch even zwijmelen. Toch verdween hij daarna even van het toneel.. Ik begon meteen na te denken over een nieuw blogverhaal, waarin hij de bijnaam Mr Cupcake kreeg, omdat hij mij op een date-avond liet staan met een hele voorraad cupcakes. Ah, mannen en hun bindingsangst, het kwam mij erg bekend voor (cfr. How Men Fall in Love: Part 2). Toen Mr Cupcake na enkele weken plots weer opdook en een volledige terugkeer wou maken, begon het mij te dagen. Had ik de eer om een van de weinige overlevenden van de dangerzone te zijn? Blijkbaar wel, want Mr Cupcake maakte een comeback, en wat voor een... Ik probeerde de muur rond mijn hart wanhopig intact te houden, maar zijn spontaniteit werkte als een soort bulldozer. Het is bovendien ook erg moeilijk om hard to get te spelen, wanneer degene die je het hof maakt een ongelooflijk knap ding is. In april viel uiteindelijk het verdict, nadat hij bijna zes maanden voorbereidend werk had moeten leveren: Ik was verliefd. Mr Cupcake was erin geslaagd om de icequeen te ontdooien. Deze hopeloze, ietwat verbitterde dame zag vuurwerk toen Mr Cupcake voor het eerst zijn lippen op die van haar plantte. De voorbije maanden sijpelde mijn überromantische ziel weer binnen en de vogels kwetteren onophoudelijk in mijn hoofd. Het leven als een single vrouw gaf mij veel voldoening en ik was best gelukkig, maar het is niet te vergelijken met hoe ik me nu voel. Ik begrijp alle alleenstaande vrouwen die mij nu een mep willen verkopen, maar ik ben ervan overtuigd dat ze stuk voor stuk ooit ook weer op wolkjes zullen lopen. Bekijk het van de zonnige kant: er bestaan nog leuke kerels, alleen moet je soms een poosje op hen wachten.

Al mijn vorige schrijfels verliezen een groot deel van hun geloofwaardigheid door deze zeemzoete liefdesverklaring, maar desondanks bevatten ze nog altijd interessante weetjes. Ze waren een venster van mijn hart en boden een vrouwelijke blik op het leven als single. Het neerpennen van mijn avonturen en die van vriendinnen werkte helend voor mijn gebroken hart en ik heb er enorm veel plezier aan beleefd. Het afscheid valt dan ook zwaar, maar mijn cynische kijk op de wereld is volledig verknoeid door de overdosis endorfines in mijn hoofd en de vlinders in mijn buik. Veel muzikanten en artiesten vinden meer inspiratie wanneer ze zich ongelooflijk miserabel voelen. Ik ben blijkbaar net hetzelfde, want het enige dat nu uit mijn pen vloeit, zijn melige anekdotes over hoe ongelooflijk de liefde kan zijn. Wie heeft in deze tijden behoefde aan een zoveelste klef liefdesverhaal. En last but not least: de de titel van mijn blog is niet meer van toepassing.. If you know what I mean ;)

Darling,

“Your unexpected love provides

My solitary suicide”  (Sara Bareilles)

But I’m grateful for it.

Party harders in Kopenhagen!

Nadat ik een groot deel van mijn thesis had neergepend, had ik nood aan een beetje vakantie. Een goede vriendin verblijft momenteel in Kopenhagen en dus bracht ik haar met veel plezier een bezoekje. Naast het feit dat de hoofdstad van Denemarken een prachtige stad is, kan je hier ook een stevig feestje bouwen. Tijdens een van de avondjes uit stond ik soms vol verbazing te kijken naar het feestgedrag van sommige jongeren. De decadente taferelen die zich voor mij afspeelden, leverden mij niet alleen een memorabele avond op, maar ik had meteen ook inspiratie voor verschillende verhalen. Vooraleer ik jullie onderdompel in de wondere wereld van de Party harders, moet ik toch enkele opmerkingen maken. De hoofdrolspelers in mijn verhaal zijn allemaal Erasmus-studenten en bijgevolg is hun gedrag vaak iets losbandiger dan de gemiddelde student in Kopenhagen. Een tweede factor is de plaats van het gebeuren, Kulørbar: een bar in het centrum van de stad waar buitenlandse studenten gratis bier krijgen tot 1u. Het wordt u stilaan wel duidelijk dat deze actie niet leidt tot gematigd alcoholgebruik. 

Vooraleer we richting Kulørbar vertrokken, hadden de meeste party animals al een pre-party achter de kiezen. Mijn eerste kennismaking met de feestbeesten vond plaats op het appartement van Lily. Een bende wildemannen kwam de keuken binnengestormd en voor ik het wist, zat ik in het midden van een preistengel-gevecht. Prei vloog in het rond en mensen belandden worstelend op de grond. Mijn verlegen natuur was op dat moment niet echt een troef, maar gelukkig waren deze jongelui allemaal even sympathiek. Nadat ik officieel was voorgesteld, werden de plannen voor diezelfde avond vastgelegd. Kulørbar is een uitzonderlijk populaire plek bij Erasmus-studenten, omdat zij gratis binnen mogen huppelen en hun bierglas gratis mogen bijvullen tot de klok 1u slaat. Logischerwijs gingen wij dus ook die kant uit en ik werd op voorhand gewaarschuwd dat dit een zware avond kon worden. De sfeer zat er meteen in en ik kon kennis maken met verschillende bier-rituelen. Zo mep je jouw lege plastic bierbeker op een volle pint van iemand anders en dan wordt een deel van de gouden godendrank overgegoten. Vooraleer je het bier kan binnenkappen, moet je eerst uitbundig toosten. Het toosten vindt eerst plaats in de lucht en daarna moet je door de knieën om je beker op de grond te knallen. 

Na een poosje zie je hoe de tongen (letterlijk en figuurlijk) wat losser worden. Mensen vergeten plots dat er thuis een liefje op hen zit te wachten en onderzoeken de amandelen van een nobele onbekende. Diegene die geen vriend of vriendin hebben, mogen natuurlijk helemaal losgaan. En dat doen ze dan ook... In het midden van de bar staan verschillende kooien waar vrouwen hun troeven tentoonstellen en mannen er gretig tegenaan schurken. Naarmate de uren verstrijken, worden de moves iets minder sexy en zie je vooral mensen uit de kooien hangen/vallen. Bier begint in het rond te vliegen en de mannen beginnen door te krijgen waar de zwakke prooien zich bevinden. Sommige meiden kunnen nog amper op hun benen staan, maar proberen toch nog wanhopig om met hun kont te schudden om een partner voor de avond aan de haak te slaan. Een van die losbandige dames had plotseling een van Lily’s vrienden in het vizier. Ze strompelde op hem af en duwde hem tegen een van de kooien. De arme jongen kon geen kant meer uit en zat gekneld tussen tralies en het achterwerk van een op hol geslagen dame. Op zo’n moment heb je een keuze: of je helpt je vriend, of je lacht uitbundig en neemt er foto’s van. Wij gingen voor de tweede optie, maar dit viel niet in goede aard bij onze femme fatale. Ze draaide zich om en gaf haar slachtoffer een harde mep in zijn gezicht. Waarschijnlijk voelde ze zich bekeken en vernederd, maar als je amper kan rechtstaan en onder het bier zit, dan voelt niemand zich übervrolijk. Later op de avond zagen we haar nog een paar keer terug, telkens in de armen van een andere jongen. Een groepje mannen had haar gespot en aangezien haar bewustzijn minimaal was, konden ze haar zonder veel problemen betasten en daarna doorgeven. Ik had enerzijds een beetje medelijden, vooral omdat er blijkbaar geen vriendinnen in de buurt waren om haar gewoon naar huis te brengen. Anderzijds, ze zal het zich de volgende dag toch niet meer herinneren.. 

Boys will be boys!

De voorbije week heb ik heel wat veldwerk en observaties verricht. Het was de uitgelezen gelegenheid om te zien hoe een mannelijke homo sapiens zich gedraagt in zijn natuurlijke habitat: het uitgaansleven. Sommige mannen verkiezen om eerst samen te hokken met een aantal van hun soortgenoten. Ze starten hun intoxicerend ritueel reeds in hun eigen nest om teveel financiële druk te vermijden. Alvorens ze de omgeving gaan verkennen en op zoek gaan naar eventuele paringspartners, moeten ze hun zelfvertrouwen boosten. Ze proberen onderling na te gaan wie het alfa-mannetje is en daarvoor moeten ze nagaan wie het heetste vrouwelijke specimen in bed heeft kunnen lokken. Het mannelijk geslacht van deze soort heeft bovendien een eigen terminologie ontwikkeld om hun ego te boosten en te streven naar een hogere positie in de hiërarchie van hun vriendenkring. Ze “kruipen op” meisjes, “draaien ze vol” of “gaan er over.” De vrouw die met meer dan een lid van de groep heeft gepaard, wordt bestempeld als “slet.” Nadat er genoeg bier is gedegusteerd en ze hun angst voor het vrouwelijk geslacht geminimaliseerd hebben, voelen de mannen zich sterk genoeg om de ruige buitenwereld in te trekken. Ze verlaten dus hun men-cave en gaan op zoek naar de plek waar ze de knapste vrouwen kunnen keuren. 

Wanneer de mannelijke soortgenoten een jachtterritorium hebben gevonden, scannen ze de omgeving. Men is zo vriendelijk om hun buddies er op te wijzen dat er een hete blonde bij de toog staat of een loopse brunette staat te shaken op de dansvloer. De schouders worden plots zo breed mogelijk gemaakt en de bierbuikjes worden zo goed als het kan ingetrokken. Wanneer ze hun doel hebben gelokaliseerd, moeten ze zo snel mogelijk handelen. Het is essentieel om niet te begerig te lijken en via oogcontact toch duidelijk te maken dat er interesse is. Als ze geen positieve respons krijgen, gaan ze op zoek naar een logische verklaring om een deuk in hun zelfvertrouwen te vermijden. Optie 1: geen interesse is onmogelijk, dus het is vast en zeker optie 2: ze heeft al een levensgezel of optie 3: het is gewoon een trut. Het merendeel van de mannelijke populatie hangt het liefst aan de toog en bewondert de bewegende vrouwenlijven. Soms doet de alcohol wel zijn werk en beginnen de vastgeroeste mannenlichamen heen en weer te wiegen.

Op een bepaald moment spotten ze een gewillig slachtoffer en gaan ze een praatje slaan. Meestal staan ze een beetje te lallen, maar met een beetje geluk hebben ze een exemplaar vast dat ook op jacht is of gewoon even beschonken. Dan begint het echte paringsritueel: een korte kennismaking en daarna een hele poos tegen elkaar aan schuren. Met een beetje geluk eindigt het hele gedoe in het nest van het vrouwelijk specimen, aangezien het mannetje dan stiekem weg kan sluipen. Indien er niet veel potentieel wild rondwandelt in een café, dan blijven ze gewoon pintjes drinken en genieten van een welverdiende roes. Natuurlijk kan ik niet alle single-mannen onder dezelfde noemer plaatsen, maar mijn ervaringen spreken voor zich. Het is gewoon een feit dat de goeie kerels vaak kuddebeesten zijn en "an intelligent man is sometimes forced to be drunk to spend time with his fools." Sommige mannen met een partner houden hun handjes niet altijd netjes thuis, maar de meesten onder hen ondergaan een transformatie eenmaal ze van straat zijn. Plots hebben ze heel wat minder noten op hun zang, waarschijnlijk door de zoete smaak van de liefde. Het single-leven wordt altijd opgehemeld, maar toch kiezen mannen maar al te graag voor een relatie. Misschien omdat ze dan op regelmatige basis van de grond kunnen gaan of heel misschien toch omdat een liefje meer voldoening schenkt dan ze willen toegeven.

En mannen, remember: Always do sober what you said you'd do drunk. That will teach 

you to keep your mouth shut!

Girls gone Wild 1

Het is als single meid niet makkelijk om iemand te vinden die het volledige pakket ziet zitten. Dames zippen namelijk niet altijd netjes aan een glas witte wijn, we zuipen soms rechtstreeks uit het bierflesje. De bijhorende pizza wordt niet met mes en vork verorberd, maar eerder verslonden. Ons kapsel ziet er de helft van de dag niet uit en s’ochtends lijkt het een echt vogelnest. Tijdens het daten en in het begin van een relatie proberen we echter de schijn hoog te houden en ons te gedragen als een echte superwoman. We doen de grootste moeite om onze darmfuncties en de resultaten daarvan verborgen te houden, omdat we vrezen dat ons sexappeal anders drastisch zal dalen. Het is essentieel om jezelf als een natuurlijke schoonheid voor te stellen, terwijl je eigenlijk uren per week besteed aan waxen, scheren, het plukken van je wenkbrauwen en talrijke gezichtsmaskertjes. 

Na een tijdje wordt het echter vermoeiend om die benen en die oksels volledig haarloos te houden, en de bikinilijn van veel dames is niet langer constant bikiniproof. In onze twintigerjaren komen we langzaam tot het besef dat het beter is om gewoon onszelf te zijn. Het scheermesje ligt soms een weekje te roesten in de douche en we durven ook eens de deur uit zonder concealer. De meisjes zijn vrouwen geworden en daar hoort een nieuw soort zelfbeeld bij. Bovendien lijken jongens het wel te smaken als je het “miss perfection”-masker laat vallen. Toch doen we het grootste deel van het dagelijks onderhoud voor onszelf. Een blik in de spiegel is genoeg om ons zelfvertrouwen te maken of te kraken. Voor singles is het bovendien belangrijk om de tuin te onderhouden, ook al speelt er niemand in. Wie weet zit het wel eens mee en slaag je er toch in om een playdate mee naar huis te nemen.

Het volgende verhaal draait om een playdate van Casanova, met een van de meest zelfverzekerde vrouwen ooit. Nicol Williamson zei ooit: If you can make a woman laugh you can do anything with her. Wel, ik geloof dat Casanova enkele goede grappen uit zijn mouw kan schudden, aangezien zijn verovering werkelijk tot alles bereid was om hem te plezieren. Tijdens een wild feestje met verschillende vrienden en enkele Erasmusstudenten, liet Casanova zijn oog vallen op een Aziatische schone. Na een uitgebreide paringsdans op de dansvloer, besloot deze babe dat Casanova een geschikte bedpartner was. Ze hadden er allebei zin in en al snel lagen hun kleren verspreid op de vloer van de slaapkamer. Casanova was er helemaal klaar voor en net voor hij het bed in wil duiken, komt zijn vriendinnetje op de proppen met een nieuwtje: “Ik moet maagd blijven tot het huwelijk...” Niet bepaald iets wat je wil horen als je een van de heetste nachten ooit verwacht. Hoogstwaarschijnlijk had hetzelfde probleem zich al eerder voorgedaan, want ze had al een oplossing klaar. De meeste vrouwen hopen dat hun vriend dat bepaald voorstel nooit op tafel gooit. Casanova mocht van haar namelijk binnen treden via de uitgang in plaats van de ingang. If you know what I mean... Ik heb geen idee of dit de natte droom is van de gemiddelde man, maar er is vaak weinig enthousiasme bij de vrouwen. Aangezien de ene weg afgesloten was, stond Casanova dus voor een keuze. Of hij nam letterlijk een omweg naar zijn hoogtepunt, of hij nam de benen.. Casanova opteerde voor de laatste optie, misschien omdat hij nog niet bereid was om zijn onschuld volledig op te geven.

Sommige vrouwen voelen zich blijkbaar zo comfortabel met hun eigen lichaam, dat ze er geen probleem mee hebben om zich volledig open te stellen. Bij een one-night stand komen er meestal geen kaarsjes en rozenblaadjes aan te pas, maar in dit geval was de romantiek ver te zoeken. Waarschijnlijk is Casanova stiekem een koene ridder, op zoek naar de heilige liefdesgraal. Hij is bereid om enkele jonkvrouwen het hof te maken vooraleer hij zijn doel bereikt, maar dit ging net een stapje te ver. Prins Casanova liet zijn zwaard dus voor een keertje in de schede zitten. Want zegt men uiteindelijk niet: "If you think sex is a pain in the ass, you're doing it wrong?"

How Men Fall in Love: part 2

Vorige week zat ik op de trein en hoorde ik een gesprek tussen twee vriendinnen. Blijkbaar had haar lover er na enkele weken een streep onder gezet, omdat hij “haar bij nader inzien toch niet zo leuk vond.” Ikzelf had enkele maanden smsen en enkele fijne dates achter de rug, tot mijn gentleman het plots ook te druk had om nog eens iets van zich te laten horen. Steeds weer hetzelfde verhaal: alles verloopt volgens plan en je potentiële vriendje toont oprecht interesse, tot hij je plots laat vallen. Een mannelijke informatiebron heeft echter voor wat opheldering gezorgd. Blijkbaar gaan mannen door een twee-fasen-verliefdheid. Eerst worden ze blindelings verliefd en hebben ze er alles voor over om bij hun crush te zijn. Dan volgt er iets wat ik de “danger zone” heb genoemd: een korte periode waarin de kleinste imperfectie voldoende kan zijn om die initiële verliefheid te onthoofden. Wanneer een man zijn twijfels echter aan de kant kan schuiven, dan volgt er een tweede fase van verliefdheid en dan zal hij zijn uiterste best doen om een echte relatie met je op te bouwen. Alleen jammer dat je er als vrouw geen controle over hebt en dat je zelfs geen flauw benul hebt wanneer die “danger zone” in aantocht is. Het blijft dus gewoon afwachten en hopen dat je zo snel mogelijk duidelijkheid krijgt. 

Men zegt wel eens: “Never let a mans mind wander, its to little to be out by itself.” Deze quote slaat de nagel op de kop, hoewel sommige mannen hun hersenen iets meer mogen gebruiken. Ook vrouwen hebben vaak de intentie om alles te gaan analyseren. In ons hoofd maken we lijstjes met negatieve en positieve zaken, en we wegen onze opties zorgvuldig af. Wanneer het er echter op aankomt om een te kiezen, dan gooien we maar al te graag onze ratio overboord en kiezen we met ons hart. Wij, dames, zorgen ook dat we verschillende raadgevers bij de hand hebben en praten er naar hartelust over met onze vriendinnen. Mannen lijken emotioneel een klein beetje afgestompt te zijn en ergens wordt dat toch verwacht door de maatschappij. Zij denken eerst met hun hart/penis en daarna krijgen hun hersenen ook de kans om iets te zeggen. Ik weet niet of ik alles onder de noemer bindingsangst mag plaatsen, maar het is overduidelijk dat veel kerels het op een lopen zetten wanneer een relatie onafwendbaar lijkt. Plotseling wordt het duidelijk dat hun vrijheid op het spel staat en dat ze alle andere vrouwen links zullen moeten laten liggen. Een tweede mogelijkheid is dat de initiële sluier van verliefdheid wordt op gelift en dat ze merken dat de vrouw aan hun arm toch niet hun droomvrouw is. Wanneer ze dit realiseren gaan ze gewoon verder met hun leven, terwijl wij wachten op een telefoontje, een mail of een berichtje. We hebben er geen flauw idee van dat de “danger zone” ons de das heeft omgedaan. Sinds enkele maanden heb ik eindelijk door dat liefde niet moeilijk hoeft te zijn en dat het dus niet mijn taak is om mijn date ervan te overtuigen hoe geweldig een relatie met mij wel zou zijn. Ik ben niet langer bereid om een kerel van zijn vrijgezellenrots te duwen, wanneer hij niet moedig genoeg is om zelf de sprong in het diepe te wagen.  

Ik moet het toegeven: vrouwelijke creaturen zitten vaak op een emotionele rollercoaster en onze stemmingswisselingen kunnen een echte last zijn voor het mannelijk geslacht. Wanneer het echter op verliefdheid aankomt, zijn onze gevoelens meestal heel wat stabieler. De vlinders in onze buik blijven fladderen eenmaal ze ontpopt zijn. Het is voor ons dus een hele opdracht om een man te onderscheiden die echt verliefd is van eentje die last heeft van “schijnverliefdheid,” zeker aangezien ze het zelf niet weten. We kunnen enkel ons best doen en hopen dat onze charmes hem ervan kunnen overtuigen om het een kans te geven. En indien het het niet zo is, dan is er nog altijd hoop, volgens de films toch:

Maybe the happy ending is this, knowing after all the unreturned phone calls, broken-hearts, through the blunders and misread signals, through all the pain and embarrassment you never gave up hope. 

-He’s just not that into you-

How Men Fall in Love: Part 1

Every movie we see, Every story we're told implores us to wait for it, the third act twist, the unexpected declaration of love, the exception to the rule. But sometimes we're so focused on finding our happy ending we don't learn how to read the signs. How to tell from the ones who want us and the ones who don't, the ones who will stay and the ones who will leave.

-He’s Just not that into You-

Vrouwen zijn de meest empathische wezens op deze planeet en wanneer een van ons afgewezen wordt, dan nemen we het allemaal een beetje persoonlijk. Want welke kerel is namelijk stom genoeg om een van onze superhete, slimme en adorabele vriendinnen de deur te wijzen? We proberen “the girl with the broken heart” wat op te vrolijken en we vertellen haar de dingen die we op dat moment zelf graag willen horen. Hij is je niet waard, hij neemt de domste beslissing uit zijn leven en natuurlijk: hij zal er spijt van krijgen.  Elk meisje hoopt stiekem dat tenminste één van haar ex-vriendjes haar ziet als ‘the one that got away.” We kunnen namelijk niet anders dan de schuld bij de mannen leggen. Telkens we iemand leuk vinden benadrukken we onze troeven en doen we ons best om er stralend uit te zijn, dus wanneer je dan afgewezen wordt, dan moet het toch aan hem liggen? Anders betekent het gewoon dat hij je niet goed genoeg vindt en misschien erger, dat jij niet goed genoeg bent.. Het is dus essentieel voor ons zelfvertrouwen dat de kerel die ons hart breekt, gewoon even de stempel rotzak krijgt. De meeste Facebook-statussen krijgen na een break-up dan ook een wraakzuchtig kantje. Wat dacht je van: “All guys are jerks, some are just better actors” of “Men are like mascara. They usually run at the first sign of emotion.”

Ik dacht altijd dat de fase van ex-boyfriend bashing vooral voorkomt in de tienerjaren, maar ook als twintiger is het nog altijd een grote troost. Alleen besef ik nu dat ook ikzelf niet altijd verliefd word, zelfs al is mijn date een echte knapperd en een bolleboos. Soms is de klik er gewoon niet en dat mag je een man niet kwalijk nemen. Wanneer de vlinders besluiten om in hun cocon te blijven, dan probeer ik echter om dat duidelijk te maken. Wat volgt is niet meteen een fijne conversatie, maar op die manier vermijd je heel wat verwarring. Mannen hebben eerder de intentie om die ongemakkelijke momenten uit de weg te gaan en dus proberen ze een andere tactiek uit: negeren of excuses verzinnen. “Ik heb het nu gewoon heel erg druk en daarom laat ik niks van me horen.” Seriously? Je hebt het te druk om even een smsje te sturen en te laten weten hoe het met je gaat? Toch zijn het net zulke berichten waaraan de meeste vrouwen zich vastklampen. Ze moeten gewoonweg geloven dat hij gewoon geen tijd had, want de andere optie is niet zo fantastisch: hij vindt je gewoon niet echt interessant meer. Sex and the City probeerde het ons als duidelijk te maken en in de film ‘He’s just not that into You’ werd het zelfs de plot: als mannen geen moeite voor je willen doen, dan ben je gewoon niet wat ze zoeken. Misschien verkiezen sommige vrouwen wel die “zachtere” aanpak, maar ik wil dat een kerel de ballen heeft om te zeggen dat een vervolg voor hem niet noodzakelijk is. Ik hoef niet te horen dat mijn borsten niet groot genoeg zijn of dat hij een blonde meid prefereert, maar ik wil wel duidelijkheid. Tenslotte wil ik geen weken of zelfs maanden verspillen aan iemand die mij toch niet echt een supervrouw vindt. 

Als vrouwen krijgen we te horen dat we onze verwachtingen moeten temperen. Natuurlijk moeten we na de eerste date geen trouwjurk gaan uitzoeken, maar na een tijdje komen de verwachtingen vanzelf. Hij blijft je berichtjes sturen en neemt je verschillende keren mee uit. Het lijkt mij overduidelijk dat een man geen tijd of geld verspilt aan iemand die hij niet zitten, dus verwacht je dat die afspraakjes wel tot iets zullen leiden. Net wanneer wij denken dat een relatie niet meer zo veraf is, zet het mannelijk specimen het vaak op een lopen. Een dame leert al snel dat de onderwerpen trouwen en kinderen ten alle tijde vermeden moeten worden, want dat de bindingsangst dan toeslaat. Zelfs wanneer je die regel in acht genomen hebt en alles vlot lijkt te verlopen, kan je bink er echter toch vanonder proberen te muizen. Een mannelijk informatiebron heeft ondertussen voor wat opheldering gezorgd en bracht een interessante stelling naar voren. Ondertussen heb ik talloze observaties, verhalen en getuigenissen die zijn theorie bevestigen. Ik kijk er dus ook naar uit om het jullie de volgende keer allemaal uit de doeken te doen ;) 

Girl on a sexmission!

Een tijdje geleden zat ik op de trein na te denken over het verleden, het heden en de toekomst. Ik staarde een hele poos door het raam en zag het landschap voorbij razen. Toen ik mijn blik op de jongen voor mij liet vallen, voelde ik even een vonk in mijn borstkas. Hij keek me recht in de ogen en een glimlach speelde om zijn lippen. Ik had het lef niet om hem te zeggen wat ik dacht: “I think I could fall madly in bed with you,” maar de spanning was haast voelbaar. De laatste tijd heb ik steeds meer last van spontane kriebels in de buik wanneer een knapperd voorbij paradeert of voor me zit. Het is dus niet moeilijk om me voor te stellen hoe ik dat strakke hemd van dat gespierd lijf scheur, desnoods met mijn tanden. Ik wijt het vooral aan de langdurige droogte op seksueel gebied dat ik mannen als objecten begin te zien. Jammer genoeg slaag ik er niet in om een normale kerel aan de haak te slaan, laat staan iemand met wie ik in bed wil rollebollen. Er zijn verschillende opties om de frustraties te lijf te gaan, waaronder een nietsvermoedend slachtoffer tussen de lakens lokken. Mijn überromantische ziel laat mij echter moeilijk toe om liefde en seks los te koppelen, zelfs al ben ik best ruimdenkend. Misschien moet ik Woody Allen zijn advies maar eens ten harte nemen: "Love is the answer, but while you are waiting for the answer, sex raises some pretty good questions."

Gelukkig zijn er een heleboel vrouwen die hier wel toe in staat zijn, anders zou de wereld een kluwen van gefrustreerde mensen worden. In wat volgt breng ik jullie het verhaal van Bo, een dame die vastbesloten was om opnieuw passie en vuur in haar leven te introduceren. Ze had de liefde al gevonden in haar tienerjaren, maar de kriebels waren verdwenen en de vonken waren gedoofd. Haar nieuwsgierigheid op seksueel gebied was dus groot, aangezien ze nooit eerder had geëxperimenteerd. Bo is een knappe meid en ze moest niet ver zoeken naar iemand die zich bereidwillig wou onderwerpen aan haar beproevingen. Toevallig had ze een vriend waarbij er tijdens elke ontmoeting steeds seksuele spanning in de lucht hing. Bo vond hem dan ook de geknipte persoon om haar nieuwsgierigheid te bevredigen. Bovendien hadden ze het al verschillende keren gehad over hun seksuele vibe en ze wist dat hij niet al te hevig zou protesteren. Het duurde een poosje voor ze elkaar konden ontmoeten, maar uiteindelijk spraken ze af bij hem thuis. Bo voelde meteen dat er niet veel overbleef van de elektriciteit tussen hen en voelde zich een beetje teleurgesteld. Hoewel er weinig chemie tussen hen te bespeuren was, eindigde de avond toch in een vrijpartij op de sofa. Het werd meteen ook de kortste vrijpartij uit haar tot dan toe beperkte seksuele carrière. Na jaren van opgebouwde spanning en verlangen kon Speedy zich niet erg lang beheersen. Waar het hart van vol is, loopt er iets ander van over...

Gelukkig was het lot haar eerder goedgezind geweest en had een knap lichaam haar pad gekruist. Er was meteen sprake van pure seksuele aantrekkingskracht en Bo voelde zich als herboren. Ze was vastbesloten: “Die wil ik in mijn bed!” Na enkele weken vol flirterige berichtjes, volgde een afspraakje met mister Hunk en met een fles wijn. Wat volgde was een spel van aantrekken en afstoten, waarbij de spanning uiteindelijk te snijden was. De alcohol maakte komaf met alle resterende remmingen en al snel stonden Bo en mister Hunk tegenover elkaar. Op dat moment was er geen weg terug en ik geloof ook niet dat een van beiden daar ook maar even aan dacht. Hun lippen bewogen in elkaars richting en toen kreeg Bo haar perfecte kus. Vrouwen staan te zwijmelen wanneer we die “perfect first kiss” zien in romantische komedies, en Bo was een van de weinige gelukkigen die dit moment mocht meemaken. Het hele gebeuren ging na een tijdje richting slaapkamer en daar kwam Bo tot een tweede vaststelling. Deze bink wist hoe je een vrouw moest zoenen én bovendien waren zijn prestaties in bed meer dan voldoende. Thumbs up for this guy!  Haar voorgevoel was dus juist bij die eerste ontmoeting en ze had haar doel bereikt. Bo was een tevreden vrouw, die vastbesloten was om de zoektocht naar haar seksualiteit verder te zetten. 

In enkele eeuwen heeft de vrouw een ongelooflijke transformatie doorgemaakt. Terwijl de meeste victoriaanse vrouwen doodsbang waren voor het eenogig monster, proberen we het nu te temmen. Voor degenen die nog ergens in een tussenstadium zitten, is er volgens Lily Tomlin gelukkig ook een oplossing: “We have reason to believe that mankind first walked upright to free his hands for masturbation.”

Crazy Ladies!

Ik ben een grote fan van het gezegde “Achter elke sterke man, staat een sterke vrouw.” President Obama heeft zijn Michelle, Jean-Marie Pfaff kan rekenen op Carmen en Dominique Strauss-Kahn huilt steevast uit op de schouder van Anne Sinclair. Over de laatste kan veel gezegd worden, maar als je de ballen van je man laat hangen na veelvuldig bedrog, dan ben je een soort superwoman. Het feminisme heeft ervoor gezorgd  dat een vrouw een grotere vrijheid heeft verworven. We hoeven niet meer aan de haard te zitten en een tiental kinderen uit ons lijf persen om als een goede echtgenote aanzien te worden. Hoewel er nog wat werk aan de winkel is, staan we bijna op gelijke voet met de mannen. Een poos geleden stootte ik echter toevallig op een quote van Edith Evans en ik moet haar schoorvoetend gelijk geven: “When a woman behaves like a man, why doesn't she behave like a nice man?” Na maanden van hevige kritiek op het mannelijk geslacht, lijkt het mij dus even tijd om de rollen eens om te draaien en de mannen aan het woord te laten. Er was niet veel speurwerk vereist om enkele sappige verhalen over juffers en vrouwelijke eega’s te vinden. 

Laten we beginnen met de seksueel op hol geslagen verovering van Don Juan. Don Juan is, zoals zijn naam al laat vermoeden, geoefend in de kunst van het verleiden. Hij heeft al talrijke nietsvermoedende dames in zijn bed gelokt en hen een wilde nacht bezorgd. Je zou denken dat deze ladykiller nergens voor terugdeinst en dat hij alles al gezien heeft, maar tijdens de warme zomermaanden liep hij zijn gelijke tegen het lijf. Hij had mejuffrouw Krankjorum leren kennen op een sporttoernooi en de eerste kennismaking was best vlot verlopen. Tijdens een avondje uit kruiste zijn pad dat van haar en hij besloot zijn kans te wagen. Ze leek best gewillig en voor hij het wist waren ze bezig aan een hevig partijtje tongworstelen. Het was een hete avond en dat werd ook duidelijk toen ze besloten om een  romantische strandwandeling te maken. 

Van wandelen kwam niet veel in huis en het zand kreeg al vlug toegang tot de donkerste plekjes van het menselijk lichaam. Enkele dagen later bracht ze hem thuis ook een bezoekje en besloot ze om Don Juan eens te verwennen. Net voor hij zijn hoogtepunt bereikte, gebruikte ze haar handen als tepelklemmen. Juffrouw Krankjorum had bovendien lak aan haar maandstonden en bezorgde Don Juan de middag van zijn leven. Hij moest echter alles uit de kast halen om deze wilde dame te temmen. Hoe meer hij aan haar haren trok, hoe wilder ze tekeer ging. Haar hoofd botste keer op keer tegen de muur, maar dat leek haar niet te deren. Don Juan houdt best van spelletjes in bed, maar vond miss Krankjorum net iets te gek voor een vervolg. Als dit het begin was, tot wat zou een volgend afspraakje dan leiden? 

Het is niet de bedoeling dat mijn blog plots pornografisch materiaal wordt, en ik probeer het woordgebruik dus binnen de perken te houden. Het volgend relaas lijkt ook goed op weg om een seksueel geladen verhaal te worden, maar deze kerel maakte er vroeger een einde aan. Romeo had enkele jaren een vaste relatie en moet nu dus een plaatsje veroveren op de vrijgezellenmarkt. Het verloopt niet altijd even vlot en hij heeft vooral te kampen met overbeschermende vriendinnen. Wanneer hij een knappe meid aanspreekt in het uitgaansleven, wordt hij altijd ingesloten door een troep vrouwen die hem vertellen om op te hoepelen. Hoogstwaarschijnlijk zijn die andere dames jaloers dat hij hen geen aandacht schenkt, maar een lief vinden wordt op die manier een beetje mission impossible. Ondanks de obstakels die hij moet overwinnen, slaagt Romeo er toch in om vrouwenharten te veroveren. Tijdens een avondje uit liet hij zijn blik vallen op een aantrekkelijk meisje aan de bar. 

Na een korte kennismaking werd het al vlug duidelijk dat er vonken in de lucht hingen. Een man blijft ook maar een man en zelfs onze romantische Romeo heeft af en toe behoefte aan een beetje fysiek contact. Hij moest dus ook geen twee keer nadenken wanneer ze hem vroeg om haar naar huis te vergezellen. Romeo keek al uit naar een avondje vol passie, maar eenmaal ze de slaapkamer onveilig gingen maken, kreeg hij onthutsend nieuws: “Sttt, we moeten wel stil zijn, want mijn vriend slaapt in de kamer hiernaast en we mogen hem niet wakker maken.” Dat er nog mannen bestaan met sterke principes en morele waarden, werd duidelijk toen Romeo besliste om naar huis te gaan. De code Bro’s before Ho’s geldt blijkbaar ook bij kerels die je niet persoonlijk kent, maar dit keer ga ik er volledig mee akkoord. Jammer genoeg had de Amerikaanse Ho die mijn vriend binnendraaide niet dezelfde principes.

W.C. Fiels sloeg waarschijnlijk de nagel op de kop: “No doubt exists that all women are crazy; it's only a question of degree.” Ah, laten we eerlijk zijn, deze verhalen dragen een positieve boodschap met zich mee: voor elke Mister Douchebag is er een Miss Crazy. Nu alleen nog hopen dat ze elkaar snel tegen het lijf lopen en ons met rust laten!

Mannen in Marrakech

Verder studeren brengt heel wat ups en downs met zich mee. Zo schitteren de twinkelende kerstlichtjes net iets minder hard wanneer je moet studeren en breng je de koude wintermaanden door in het gezelschap van saaie boeken. Op zo’n momenten krijg ik zin om eens lekker wild te doen en impulsieve beslissingen te nemen. Mijn tot moes gestudeerde hersenen maakten geen bezwaar toen ik besloot dat het na de examens tijd was voor een zonnige break. Ik vond al snel een reispartner die ook dringend een portie zon nodig had en ook de bestemming was snel gekozen. Bijna ieder meisje droomt ervan om een van de prinsessen uit de Disneyfilms te zijn en de meeste vrouwen blijven zelfs als volwassene wensen dat hun prins op het witte paard langskomt. De rol van Doornroosje is mij eigenlijk op het lijf geschreven, aangezien ik slapen als een van mijn favoriete bezigheden beschouw. Assepoester mocht dan weer die fantastische jurk aantrekken en Belle kon een praatje slaan met haar kleerkast (altijd handig als je niet weet wat je moet aantrekken). Prinses Jasmine slaagde er met haar grote kijkers echter in om een van de heetste binken uit de Disney-geschiedenis aan de haak te slaan. Ze baadde bovendien al in weelde en kreeg er met Aladdin ook nog eens een grappige geest bij. Vastbesloten om de magie van Duizend-en-één- nacht te gaan ontdekken, besloten we dus om naar Marrakech te reizen. Misschien komt onze prins niet lang op een wit paard, maar op een vliegend tapijt...

Wanneer je aankomt in Marrakech, word je overdonderd door de geuren, de kleuren en vooral de geluiden. Het getoeter van auto’s, het hoefgetrappel van de ezeltjes, het gefluit van de slangenbeweerders en het gezang van de imam zorgen voor een drukte van jewelste. De leren tassen, talrijke kruiden en felgekleurde schoenen lonken in de winkelstraten van de souks. En dan hoor je een van de knappe mannen plots iets roepen: “Aah, les gazelles!” Prompt voel je jou echt een sierlijke gazelle en je zelfvertrouwen krijgt een flinke boost. Het klinkt gewoon zoveel beter dan babe, poepke of snelle. Je leert al snel om gewoon door te lopen en zelfs dan word je nog aangeklampt. Ze proberen je eerst allerlei dingen te verkopen en wanneer je hen met een glimlach probeert af te wimpelen, gooien ze het over een andere boeg. Plotseling worden er verschillende kamelen geboden en blijkbaar waren we ook enkele Ferrari’s waard. Nadat ze een poging doen om je schoonheid te prijzen, krijg je enkele andere “feiten” onder je neus gedrukt: Westerse vrouwen drinken, roken en slapen met verschillende mannen voor het huwelijk. Met andere woorden, we zijn een heel klein beetje prostituees. Aangezien ze toch nog steeds onze telefoonnummers op de kop wilden tikken, zijn we blijkbaar wel goed in ons vak.

Ik weet dat we al een hele klaagzang achter de rug hebben over hoe mannen in België ballen moet kweken, maar in Marrakech mogen ze wat intomen. Zo zag een oudere man er geen graten in om tussen de benen van mijn reisbuddy te wriemelen. Hij was echter zo stom om net hetzelfde te doen bij een Marokkaanse vrouw, wiens echtgenoot hem even later enkele klappen verkocht. De uitbaaster van ons hostel was een Amerikaanse dame en we hadden een verhelderend gesprek met haar. De bruingebrande hunks in Marokko denken dat we naar daar op reis gaan, omdat de Westerse mannen ons niet kunnen bevredigen. Blijkbaar zijn ze daar fan van de tweede Sex and the City film en geloven ze dan ook dat we allemaal een beetje Samantha’s zijn. Ik geloof ten stelligste dat er vast wel vrouwen zijn die daar op zoek gaan naar wat zuiderse passie, maar wij waren echter niet van plan om te gaan rollebollen in de woestijn. 

“A whole new world, every turn a surprise,” dat moeten ook onze mini-Aladdins gedacht hebben. In een van de nauwe straatjes zagen we enkele schattige kereltjes spelen. Toen we dichterbij kwamen veranderen ze echter in kleine monstertjes. We kregen allebei een pets op onze billen en een van de kleine pagadders fluisterde ons toe: “You like sex?” Ik stond even aan de grond genageld en schonk hem mijn gemeenste blik. Jammer genoeg had die weinig effect en mijn woede werd geblust door het flesje water dat ik naar mijn hoofd kreeg. Ah, je vindt niet meteen je prins in Marrakech en ook geen geest in een lamp., waarmee je jouw droomkerel tevoorschijn kan wensen. Gelukkig is dat ook niet nodig, want deze twee prinsessen hadden ook zonder mannelijk gezelschap veel plezier!

Fase 5: Sticky like Glue

Ik geloof ten stelligste dat als de gender-patronen werden omgedraaid, vrouwen gewoon betere mannen zouden zijn. Volgens de clichés halen vrouwen de woorden ja en nee te pas en te onpas door elkaar. We ondersteunen onze toestemming of afkeuring echter met verschillende gelaatsuitdrukkingen, zodat het eigenlijk best duidelijk is wat we bedoelen. Het mannelijk specimen heeft echter meestal geen flauw idee wat we echt willen en zit dan gewoon wat wezenloos voor zich uit te staren. Meestal willen vrouwen niet rechtuit zeggen wat ze denken, omdat ze niet beoordeeld willen worden. We proberen subtiel ons ongenoegen te laten blijken, want anders ligt onze vriend meteen onder de sloef. Het is dus aan onze lovers om eens tussen de regels door te lezen. Wanneer mannen “Je mag op vakantie met je vrienden, als dat is wat jij wil” letterlijk nemen, dan wacht hen een vlammende ruzie. Diezelfde subtiliteit wordt gehanteerd wanneer dames een poging doen om mannen netjes af te wijzen. “Ik heb het de komende tijd erg druk” betekent “Ik heb gewoon geen zin om met je af te spreken.” Jammer genoeg zijn mannen niet altijd even goed in het ontcijferen van fijngevoelige hints en dat werd duidelijk na mijn date met mister Sticky. 

Mister Sticky was een jongeman die ik tijdens het uitgaan had ontmoet. Ik heb altijd al mijn twijfels gehad over mannen die je leert kennen op café, maar waar vind je als alleenstaande vrouw nog een beschikbare kerel? De helft van de knappe kerels zijn homoseksueel, en het merendeel van die andere helft zijn al gestrikt door andere dames. Veel van diegenen die nog op de vrijgezellenmarkt vertoeven, zijn jammer genoeg vaak eikels. Slechts een klein percentage van die knapperds beschikt ook over andere troeven. En wie weet, ontmoet je net die charmante en überromantische hottie in je favoriete danscafé. Toen ik mister Sticky zal lonken, trok ik mijn stoute schoenen aan en ging een praatje maken. Ik vond het best verfrissend dat deze jongeman een beetje verlegen was en niet meteen op mij toestapte. Hij ging naar huis met mijn telefoonnummer en de dagen nadien werd ik overstelpt met berichtjes. Zijn talrijke spellingsfouten deden mijn hart bloeden en al snel bleek hij eigenlijk nog aan klein jongetje te zijn, gek op auto’s en geweren. Ik liet hem weten dat ik er niet echt voor open stond om af te spreken, maar mister Sticky hield voet bij stuk. Billy Joel zei ooit: “I really wish I was less of a thinking man and more of a fool not afraid of rejection.” Wel, als hij dit verhaal zou lezen, zou hij er waarschijnlijk anders over denken. 

In de maanden die volgden kreeg ik verschillende berichtjes, waaronder enkele melige gedichtjes. Enkele vrienden tikten mij op de vingers en zeiden dat ik deze jongen een kans moest geven, want ik wees hem af op basis van enkele schrijffouten. Na een poosje besloot ik om toch eens met hem af te spreken, maar na mijn date met The Mean Guy had ik een ontsnappingsplan klaar. Ik sprak met hem af in de lounge van een danscafé, terwijl een groepje van mijn vrienden de dansvloer onveilig aan het maken was. Ons gesprek verliep stroef en bovendien deed hij verwoede pogingen om zijn hand op mijn bil te leggen. Zijn verlegen voorkomen was gesmolten als sneeuw voor de zon en ik mocht een stoelendans beginnen om aan zijn grijpgrage handen te ontsnappen. Toen mister Sticky meteen voorstelde om een weekje naar zijn huis in Spanje te gaan, besloot ik dat deze kerel helemaal mijn ding niet was. Ik stond langzaam op en zei hem dat mijn vrienden zich vast afvroegen waar ik bleef. De korte pijn leek mij het beste en ik liep alvast naar de deur, maar jammer genoeg kon ik deze pleister niet kordaat verwijderen. 

Mijn date besloot om mij te vergezellen op de dansvloer en bovendien was hij vastbesloten om mij een kus te geven. De rest van de avond moest ik mij in allerlei bochten wringen om zijn lippen te ontwijken, met als resultaat enkele originele dansmoves. Ik zei dat we wel zouden zien of er een tweede afspraakje volgde en dat onze interesses misschien te ver uiteen lagen. Mister Sticky was net als een kauwgum aan je schoen: ik probeerde hem af te wimpelen, maar hij rekte gewoon mee. Na een tijdje had ik door dat je bij sommige mensen de pijnlijke waarheid niet mooi moet verpakken, want ze zien enkel het cadeaupapier. Ik paste dus gewoon een andere, meer mannelijke tactiek toe: negeren. Na een lange en moeilijke strijd begreep hij uiteindelijk de hint en gaf hij toch zijn queeste op. Sommige meiden worden niet meteen tot over hun oren verliefd bij het zien van een hunk en willen dus eerst iemand leren kennen op dates. Dat een meisje instemt met een avondje uit, betekent echter niet dat ze je al volledig ziet zitten. Iets wat mister Sticky duidelijk nog moet leren...

Dat vrouwen het meestal doorhebben wanneer ze afgescheept worden, ligt waarschijnlijk deels aan het feit dat mannen weinig moeite doen om de waarheid te verbloemen. Wij, als fijngevoelige wezens, proberen om het vriendelijk aan boord te leggen en het eergevoel van de stoere binken nog een beetje te redden. Misschien moeten ze in het vervolg gewoon eventjes het bloed naar hun hoofd laten stromen tijdens hun verleidingspogingen, zodat ze kunnen nadenken over wat we werkelijk bedoelen. Ah, Beyoncé had het bij het rechte eind: “If I were a Boy, I think I would understand.”

Sex met de ex!

Elke vrouw heeft het ooit wel eens meegemaakt: je ziet een knappe kerel en jullie blikken kruisen elkaar. Je slaat vlug je ogen neer en wanneer je opkijkt, merk je dat hij nog steeds naar je kijkt. Op zulke momenten zou een van beiden ballen moeten hebben, en op de ander toestappen. Het is echter niet zo makkelijk om iemand nieuws te leren kennen, laat staan de eerste stap te zetten. Vrouwen zijn mondiger geworden en wijzen alle kandidaten die niet aan hun eisen voldoen gewoon af. Mannen voelen hun testikels ter plaatse verschrompelen wanneer ze een blauwtje lopen en dus maken ze niet langer de eerste move. We zijn inderdaad geëmancipeerd en we hebben soms een grote mond, maar diep vanbinnen zijn we nog lieflijke dames en willen we nog altijd een echte vent. Iemand die ons een zekere geborgenheid kan bieden en die ons behandelt als de dames die we zijn. Jammer genoeg vinden de meeste mannen de gulden middenweg niet. De ene helft zit tijdens het uitgaan op een barkruk te kwijlen bij het zien van al die borsten en billen. De andere helft heeft dan weer een persoonlijke missie, namelijk zoveel mogelijk meiden in hun bed lokken. Ik verkies persoonlijk de kwijlende bankzitters, aangezien zij tenminste hun handen thuis houden. Hun gestamel is bovendien net iets respectvoller dan de oertaal die de players hanteren. 

Onze moeders vertellen ons na een liefdesbreuk vaak hetzelfde: “ Er zijn nog genoeg vissen in de zee.” Misschien moeten ze ons ook waarschuwen voor de kwallen die erin rondzwemmen. Het is dus helemaal niet makkelijk om een spontane, romantische en knappe kerel te vinden. Bovendien spartelen ze ook als gekken eenmaal we hen in onze netten hebben gestrikt, want dan zouden ze wel eens hun befaamde vrijheid kunnen verliezen. Veel vrouwen geven de zoektocht dan ook op en proberen alternatieve oplossingen te vinden. De reeds gekende Polly krijgt in deze aflevering het gezelschap van twee prachtige dames, Fiona en Vicky. Zij waren alledrie vrolijke vrijgezellen, tot ze besloten dat hun ex-vriendjes wel eens de ideale sexbuddies konden zijn.

Fiona was de eerste om deze optie eens uit te testen. Zij en haar ex-vriend hadden een turbulente relatie achter de rug, maar ze konden het nog steeds met elkaar vinden. Nadat ze de crash-and-burn-fase had overleefd, pikte ze de draad van haar leven weer op. Fiona kon weer lachen en genoot volop van de tijd met haar vriendinnen. Na een tijdje begonnen de seksuele frustraties echter op te borrelen. Natuurlijk stond haar ex-partner paraat om haar uit de nood te helpen. Het is fijn om weer eens menselijke warmte te voelen en alles voelt ook erg vertrouwd aan. De eenzaamheid slaat echter nog harder toe wanneer je seksbuddy de deur uit is en je weer geconfronteerd wordt met het feit dat hij je heeft verlaten. Fiona kwam terecht op een emotionele rollercoaster en na een tijdje waren er maar weinig hoogtepunten meer, afgezien van die van seksuele aard. Het werd dus tijd om er een einde aan te maken en de ex op afstand te houden, wat niet moeilijk is eenmaal de benen gesloten zijn.

Ondanks de slechte ervaring van Fiona, besloot Polly om haar voormalig vriendje ook af en toe een bezoekje te brengen. Haar ex-stud was een kanjer in bed en kon blijven doorgaan. Zo’n hengst zet je natuurlijk niet graag op stal, vooral niet als je er zelf zoveel plezier aan kan beleven. Net zoals je van paardrijden pijn in de benen krijgt, krijg je van het berijden van je ex pijn in het hart. Polly heeft het niet erg lang laten aanslepen en pakte haar frustraties op een andere manier aan (cfr: Along came Polly). Vicky had ook nog een goeie band met haar ex-vriendje en ze besloten om elkaar af en toe nog eens te zien. Haar gewezen vriend besloot alles uit de kast te halen en had zelfs champagne en hapjes klaar gezet. Ondanks de waarschuwingen die ze kreeg, besloot Vicky die avond dat haar ex-vriend geschikt was voor wat hanky panky. Haar gewezen boyfriend maakte tenminste nog wat tijd voor romantiek, maar ook dit sprookje kwam tot een einde. Vicky had haar vrouwelijke impulsen niet altijd onder controle en dus kwamen de woorden “ik zie je graag” plots uit haar mond. Blijkbaar iets wat ex-vriendjes niet graag horen en dus besloot onze romantische sexbuddy om de negeer-modus in te schakelen. Jammer genoeg had hij er niet op gerekend dat Vicky zich niet zomaar laat afschepen, dus als in een onbewaakt moment lokt ze hem met haar rondingen zo weer het bed in. Waarna de hele vrienden-seks-negeer-cyclus zich weer herhaalt.  

Het is duidelijk dat veel mensen na een liefdesbreuk door dezelfde fase heen moeten voor ze het echt achter zich kunnen laten. We maken onszelf wijs dat we echt vrienden kunnen worden met onze ex-partners. Meer nog, we denken dat we in staat zijn om alle emotionele bagage overboord te gooien en een losse, seksuele relatie met hen te beginnen. Na een tijdje droogt het meeste lichaamsvocht echter op en het enige wat nog overblijft zijn tranen. Mannen kunnen nu eenmaal seks beter loskoppelen van alle emotionele zaken. Billy Crystal wees ons al op het verschil: “Women need a reason to have sex, men just need a place.” We moeten misschien gewoon wachten tot de perfecte vis langs komt zwemmen en we hem aan de haak kunnen slaan. En wie toch wil experimenteren, hoeft zich geen zorgen te maken: er staan altijd vriendinnen paraat om je te troosten! (en die je verhalen dan gebruiken voor een blog... )

Fase 4: The Mean Guy

Nadat McDreamy mijn hart aan diggelen had gegooid, had ik best wat moeite om weer onder de mensen te komen. Vooral mannen moesten uit mijn buurt blijven, aangezien zij aan de basis lagen van mijn emotionele pijn. Gelukkig had ik na de breuk met mijn high school sweetheart reeds een manier gevonden om mijn verdriet te kanaliseren: op reis gaan met onbekende mensen. Nadat je aan de deur bent gezet, heb je ergens de onbedwingbare drang om jezelf te bewijzen. Ik besloot om mijn beperkte sociale vaardigheden wat aan te scherpen en met twee olijke Hollandse dames naar Borneo te trekken. Het werd  een trektocht door mijn eigen Inferno en en het doel was de top van de Louteringsberg te bereiken. Terwijl Dante zich over het harige lijf van Lucifer moest hijsen om het aardsparadijs te bereiken, besloot ik bergen te beklimmen in plaats van duivelse mannenlijven. In het hartje van de jungle omhoog klauteren via modderige paadjes en scherpe rotsen, terwijl liters zweet langs je hals naar beneden druppelt, werkt blijkbaar zalvend voor een gebroken hart. Ik leerde dat ik niet de enige was die cupido in de steek had gelaten en al gauw voelde ik mij een stuk beter in mijn vel. Als ik kon samenleven met bloedzuigers en malariamuggen, dan waren mannen geen probleem. Jammer genoeg kon ik beter om met insecten die uit waren op mijn bloed, dan met mannen die elk sprankeltje hoop probeerden op te slorpen. 

Na enkele turbulente maanden, besliste ik dat er een nieuw tijdperk was aangebroken voor deze alleenstaande dame. Een van mijn vriendjes uit een vorig leven, Leo genaamd, toonde weer interesse en had al enkele keren om een afspraakje gevraagd. Ondertussen was ik erg bedreven in het afwimpelen van eerbare en oneerbare voorstellen, maar ik moest dringend uit mijn comfortzone komen. Yoda gaf ons in The Phantom Menace wijze raad mee: “Fear is the path to the Dark Side. Fear leads to anger, anger leads to hate, hate leads to suffering.” En wie zijn wij om Star Wars in twijfel te trekken...

Dus ik besloot op Leo’s voorstel in te gaan en ging akkoord met een uitje naar de bioscoop. Wat kan er tenslotte misgaan tijdens het bekijken van een film, aangezien je niet bang hoeft te zijn voor ongemakkelijke stiltes. Hij kwam mij oppikken met de auto en vond het al te veel om aan te bellen. Wat volgde was een van de meest ongemakkelijke autorit-conversaties. Leo vertelde honderduit over de ongevallen van zijn stoere vrienden en ik probeerde wanhopig om een interessanter onderwerp uit mijn mouw te schudden. Blijkbaar had Leo ook al beslist dat we naar Footloose gingen kijken, omdat hij veronderstelde dat ik een romantische film met wat gehuppel wel ok ging vinden. Als softcore feministe vind ik niet dat een man steeds in de buidel moet tasten op dates, maar de meesten zijn toch zo galant om het voor te stellen. Als Leo nu nog een sprankelende persoonlijkheid had, dan ging ik niet eens denken aan mijn centjes. Mister Huff & Puff zat echter te zuchten in de rode stoel naast mij en leek zich steendood te vervelen. 

Toen de film gedaan was, vermeldde Leo dat hij in normale omstandigheden nooit zijn geld aan zo’n film zou uitgeven. Heel erg fijn om te horen, vooral omdat ik zelf ook mijn geld liever aan andere films spendeer. Of misschien aan dezelfde corny films, maar met aangenamer gezelschap. Het werd geen spannende date en ik had geen zin om hem een tong te draaien. Het is waarschijnlijk door mannen als Leo dat de kuisheidsgordel en het hoofdpijnexcuus werden uitgevonden. Nee schat, vanavond niet, nooit niet!

Oh to be Old , and to feel love's keen sting

"Oh to be young Old , and to feel love's keen sting." Dumbledore had het een beetje verkeerd voor in Harry Potter and the Halfblood Prince. In onze tienerjaren denken we dat kalverliefde the real deal is. We worden verliefd op de eerste jongen die ons aandacht schenkt, ongeacht zijn acné en zijn computerverslaving. Het enige wat ons echt zorgen baart, is dat onze beugels verstrikt zullen raken tijdens het kussen. We zijn bovendien opgegroeid met een heel romantisch beeld van de eerste kus met ons lief. Hij neemt je liefdevol vast, strijkt een lok haar uit je gezicht en zijn lippen versmelten met die van jou. Misschien moeten onze ouders ons eerlijk vertellen dat de meeste jongens je gewoon half onder kwijlen tijdens die eerste tongkus. Waarschijnlijk zijn  sommige dames ook geen voorbeeldige kussers, maar oefening baart kunst. Als je in je twintiger jaren terecht komt, verwacht je dan ook dat kussen vlotjes verloopt. Sommige studs gebruiken nog steeds de wasmachine-move en anderen hebben niet door dat er tijdens een tongkus toch een beetje tong aan te pas moet komen. Net wanneer ik begon te overwegen om misschien een oudere man in huis te halen, kreeg ik een uitzonderlijk dateverhaal te horen. 

Mijn grootmoeder is best open-minded voor iemand van haar generatie en de koffiekransjes bij haar thuis zorgen dan ook altijd voor hilarische taferelen. Toen ik haar een bezoekje bracht, werd ik uitgenodigd om ook een stukje taart te eten. Quasi al haar vriendinnen zijn weduwe en het gesprek ging uiteraard over mannen. De meesten waren het erover eens dat ze genoeg hadden van mannen. Ze waren niet bereid om nog rekening te houden met een partner. Een van de dames had echter een interessant verhaal over haar buurman, Lucien. Deze 60-jarige rokkenjager ging ieder weekend dansen en kwam regelmatig naar huis met een vrijpostige dame. Een tijdje geleden vertelde hij echter schoorvoetend over zijn laatste verovering.

Voor Lucien naar het lokaal danscafé voor ouderen vertrok, keek hij nog even in de spiegel. Hij haalde voor de laatste keer een kam door zijn haren en besloot nog een knoopje van zijn hemd open te laten. Een beetje borsthaar onderstreepte zijn viriliteit en daar kicken oudere vrouwen blijkbaar op. Lucien is het type man dat nog steeds denkt dat een walm after-shave en een gouden ketting de ideale attributen zijn om een vrouw in bed te krijgen. In zijn dansclub moeten er echter veel wanhopige dames vertoeven, want onze Lucien slaagt er vaak in om eentje in zijn bed te lokken. Na een nachtje rollebollen ziet mijn grootmoeders vriendin hen s’ochtends vroeg vlug vertrekken. The walk of shame is blijkbaar niet enkel voorbehouden voor de jonge generatie. Dat weekend was het echter Lucien zelf die met het schaamrood op de wangen achterbleef.

De temperatuur in de danszaal liep hoog op en de dansende oudjes bewogen zwaaiend hun krakende heupen in het rond. Een oudere dame met blonde krullen en vuurrode lipstick kwam Lucien zijn kant uit. Hij voelde meteen dat er elektriciteit in de lucht hing en vroeg haar ten dans. Na enkele zwoelen walsen en kleffe slows, vroeg Lucien Jeanine mee naar huis. Onze rondborstige dame was meteen enthousiast en zei volmondig: “Ja!” Eenmaal aangekomen in zijn slaapkamer, vroeg Jeanine of ze zich nog even mocht opfrissen. Terwijl zij nog even in de badkamer vertoefde, ging Lucien alvast op bed liggen. Ongeduldig lag hij te wachten en tenslotte kwam Jeanine de kamer weer binnen. Ze had zich echter niet in een verleidelijke negligé of een babydoll gewurmd. Onze jongedame had haar make-up verwijderd en had ook alvast haar vals gebit in de badkamer laten liggen. Gelukkig had Lucien al een blauw pilletje genomen, anders was zijn totempaal vast en zeker verschrompeld. Hij vervulde echter zijn plicht en Jeanine sliep even later als een roosje. 

Lucien had zo zijn twijfels over haar leeftijd, zogenaamd 55 jaar, en sloop naar de badkamer. Hij rommelde even in haar handtas en wierp een blik op haar paspoort. Jeanine was blijkbaar iemand die zichzelf met de nodige dosis make-up en figuurcorrecterend ondergoed kon omtoveren tot een lekker ding. In realiteit was ze echter 75 jaar oud, en de term cougar lijkt hier dus zeer gepast. Onze cougar had Lucien dus misleid en zelfs gebruikt om haar seksuele driften te bevredigen. We denken als tieners dat ons liefdesleven een slagveld is en als twintiger vinden we het nog steeds moeilijk om een geschikte partner te vinden. Lucien zijn verhaal geeft ons weinig hoop voor de toekomst, want blijkbaar krijgen we als zeventiger weer de hormonen en mentaliteit van jonkies. Betty Davis zei ooit: “Old age is no place for sissies,” en ik kan haar geen ongelijk geven. Misschien kon Jeanine wel spectaculaire dingen met haar tandeloze mond, maar Lucien lijkt toch lichtjes getraumatiseerd. Of misschien is het gewoon karma? Hoe meer je als jongeheer een jongedame misleidt, hoe meer je wordt gestraft als oudeheer ;)

Fase 3: The Boy who should do some drinking instead of thinking

Na het hele gebeuren met André had ik even genoeg van mannen. Ik was een zelfstandige vrouw geworden en het leven zag er zonder vriendje ook best rooskleurig uit. Je kan de hele dag doorbrengen in die spuuglelijke, maar fantastisch comfortabele outfit. Je hoeft geen compromis meer te sluiten wanneer je een dramatische of überromantische film vol knappe kerels wil bekijken. Irina Dunn zei ooit “A woman needs a man like a fish needs a bicycle,” en we redden het inderdaad zonder een mannelijke krachtpatser in huis. Na een tijdje leer je om zelf overal naartoe te rijden, hoewel het soms wat teamwork vergt met de vrouw in de gps, en je leert de bokalen te vermijden die je niet in je eentje openkrijgt. Voor een stevige knuffel en een portie plezier kon ik bovendien altijd terecht bij vriendinnen. 

We beweren allemaal dat we happy singles zijn, maar na het zien van een romantische komedie liggen we in bed te fantaseren over de perfecte kus met onze droomprins. Zelfs ik ontdekte dat het hele ik-geef-niet-meer-om-wat-mannen-van-me-denken gedoe slechts een illusie was. Ik had al een hele poos contact met een leuke jongen die ik had leren kennen tijdens de lessen chemie. Hij was intelligent, dromerig, hield van reizen en was een beetje getormenteerd. Geen idee waarom, maar veel vrouwen vallen in zwijm voor dit soort mannen. Waarschijnlijk denken we dat onze liefde hun hart kan helen en dat ze ons dan eeuwig dankbaar zullen zijn. Toen ik hem op een dag met een verwarde haardos en zonder make-up tegen het lijf liep, kon ik door de grond zakken van schaamte. Tot zo ver het verbannen van jongens uit mijn leven, want McDreamy leek de perfecte kerel te zijn.

Het was het begin van een heerlijke tijd vol romantiek en vlinders in de buik. Het leek alsof ik middenin een romantische komedie was terecht gekomen en ik ging voor het eerst in mijn leven op date. Het werd geen etentje in een restaurant, maar een uitstapje naar de plantentuin. McDreamy strooide allerlei leuke weetjes in het rond en ik hing aan zijn lippen. Een paar weken geleden had ik nog genoeg van mannen en nu wou ik niets liever dan deze kerel hartstochtelijk kussen. Het was erg moeilijk om niet verliefd te worden op de jongen die mij onverwacht aardbeien kwam brengen en die een cd samenstelde, vol muziek die me op het lijf geschreven was. Hij deed zijn naam alle eer aan en McDreamy won stilletjes aan mijn hart. Aangezien McDreamy echter geen aanstalten maakte op mij te kussen, besloot ik zelf het heft in handen te nemen. Enkele dagen voor mijn verjaardag, vroeg ik of hij even langs wou komen. De zenuwen gierden door mijn lijf en mijn benen leken wel rubberen slierten. Uiteindelijk was hij degene die de langverwachte woorden uitsprak: “Ik denk dat ik verliefd op je ben.” In de films neemt hij je daarna vast en draait je vol passie binnen. Bij ons verliep het iets minder passioneel en we stonden allebei wat ongemakkelijk rond te drentelen. Uiteindelijk besloten we om wat te genieten van de zon in het park en ik begon uit te dokteren hoe ik de eerste stap moest zetten. McDreamy kuste me echter op de trap en voor het eerst in maanden raakten mijn lippen een man. 

Het moment suprême verliep niet zoals in mijn dromen en ik dacht even dat ik het kussen verleerd was. Er kwam niet echt tong aan te pas en het leek eerder op een fake-french-kiss uit de films. Ik was echter smoor op McDreamy en zag alles door een roze bril. Hij was geen kerel die me op bed zou gooien en mijn bloes met zijn tanden aan stukken zou scheuren, maar hij was lief en zacht. Tot de dag na mijn verjaardag... Ik was een beetje benieuwd wat hij voor mij in petto had. Toen hij enkele weken eerder een jaartje ouder werd, had ik hem cupcakes gebakken en keken we naar zijn favoriete film. Zijn kadootje was echter niet zo leuk: “Ik heb er veel over nagedacht en ik ben niet klaar voor een relatie.” Ik stond even met mijn mond vol tanden en McDreamy werd plots McNightmare. Deze kerel leek anders dan andere mannen, hij dacht na over zijn gevoelens en was niet impulsief. Ironisch dat hij net door die eigenschappen mijn hart brak, dat amper geheeld was van de vorige keer. 

Misschien is het maar goed dat het fout is gelopen... Ik wil de vrouw zijn in een relatie en ik claim dan ook het recht om alles te analyseren en overgevoelig te zijn. Hmmm... Ben ik dan toch op zoek naar een man die enkel denkt aan seks, aan hoe de wereld er zou uitzien als echte robots bestaan, aan snelle auto’s en aan Spartacus?