Boys will be boys!

De voorbije week heb ik heel wat veldwerk en observaties verricht. Het was de uitgelezen gelegenheid om te zien hoe een mannelijke homo sapiens zich gedraagt in zijn natuurlijke habitat: het uitgaansleven. Sommige mannen verkiezen om eerst samen te hokken met een aantal van hun soortgenoten. Ze starten hun intoxicerend ritueel reeds in hun eigen nest om teveel financiële druk te vermijden. Alvorens ze de omgeving gaan verkennen en op zoek gaan naar eventuele paringspartners, moeten ze hun zelfvertrouwen boosten. Ze proberen onderling na te gaan wie het alfa-mannetje is en daarvoor moeten ze nagaan wie het heetste vrouwelijke specimen in bed heeft kunnen lokken. Het mannelijk geslacht van deze soort heeft bovendien een eigen terminologie ontwikkeld om hun ego te boosten en te streven naar een hogere positie in de hiërarchie van hun vriendenkring. Ze “kruipen op” meisjes, “draaien ze vol” of “gaan er over.” De vrouw die met meer dan een lid van de groep heeft gepaard, wordt bestempeld als “slet.” Nadat er genoeg bier is gedegusteerd en ze hun angst voor het vrouwelijk geslacht geminimaliseerd hebben, voelen de mannen zich sterk genoeg om de ruige buitenwereld in te trekken. Ze verlaten dus hun men-cave en gaan op zoek naar de plek waar ze de knapste vrouwen kunnen keuren. 

Wanneer de mannelijke soortgenoten een jachtterritorium hebben gevonden, scannen ze de omgeving. Men is zo vriendelijk om hun buddies er op te wijzen dat er een hete blonde bij de toog staat of een loopse brunette staat te shaken op de dansvloer. De schouders worden plots zo breed mogelijk gemaakt en de bierbuikjes worden zo goed als het kan ingetrokken. Wanneer ze hun doel hebben gelokaliseerd, moeten ze zo snel mogelijk handelen. Het is essentieel om niet te begerig te lijken en via oogcontact toch duidelijk te maken dat er interesse is. Als ze geen positieve respons krijgen, gaan ze op zoek naar een logische verklaring om een deuk in hun zelfvertrouwen te vermijden. Optie 1: geen interesse is onmogelijk, dus het is vast en zeker optie 2: ze heeft al een levensgezel of optie 3: het is gewoon een trut. Het merendeel van de mannelijke populatie hangt het liefst aan de toog en bewondert de bewegende vrouwenlijven. Soms doet de alcohol wel zijn werk en beginnen de vastgeroeste mannenlichamen heen en weer te wiegen.

Op een bepaald moment spotten ze een gewillig slachtoffer en gaan ze een praatje slaan. Meestal staan ze een beetje te lallen, maar met een beetje geluk hebben ze een exemplaar vast dat ook op jacht is of gewoon even beschonken. Dan begint het echte paringsritueel: een korte kennismaking en daarna een hele poos tegen elkaar aan schuren. Met een beetje geluk eindigt het hele gedoe in het nest van het vrouwelijk specimen, aangezien het mannetje dan stiekem weg kan sluipen. Indien er niet veel potentieel wild rondwandelt in een café, dan blijven ze gewoon pintjes drinken en genieten van een welverdiende roes. Natuurlijk kan ik niet alle single-mannen onder dezelfde noemer plaatsen, maar mijn ervaringen spreken voor zich. Het is gewoon een feit dat de goeie kerels vaak kuddebeesten zijn en "an intelligent man is sometimes forced to be drunk to spend time with his fools." Sommige mannen met een partner houden hun handjes niet altijd netjes thuis, maar de meesten onder hen ondergaan een transformatie eenmaal ze van straat zijn. Plots hebben ze heel wat minder noten op hun zang, waarschijnlijk door de zoete smaak van de liefde. Het single-leven wordt altijd opgehemeld, maar toch kiezen mannen maar al te graag voor een relatie. Misschien omdat ze dan op regelmatige basis van de grond kunnen gaan of heel misschien toch omdat een liefje meer voldoening schenkt dan ze willen toegeven.

En mannen, remember: Always do sober what you said you'd do drunk. That will teach 

you to keep your mouth shut!