vrijdag 3 februari 2012

Fase 5: Sticky like Glue

Ik geloof ten stelligste dat als de gender-patronen werden omgedraaid, vrouwen gewoon betere mannen zouden zijn. Volgens de clichés halen vrouwen de woorden ja en nee te pas en te onpas door elkaar. We ondersteunen onze toestemming of afkeuring echter met verschillende gelaatsuitdrukkingen, zodat het eigenlijk best duidelijk is wat we bedoelen. Het mannelijk specimen heeft echter meestal geen flauw idee wat we echt willen en zit dan gewoon wat wezenloos voor zich uit te staren. Meestal willen vrouwen niet rechtuit zeggen wat ze denken, omdat ze niet beoordeeld willen worden. We proberen subtiel ons ongenoegen te laten blijken, want anders ligt onze vriend meteen onder de sloef. Het is dus aan onze lovers om eens tussen de regels door te lezen. Wanneer mannen “Je mag op vakantie met je vrienden, als dat is wat jij wil” letterlijk nemen, dan wacht hen een vlammende ruzie. Diezelfde subtiliteit wordt gehanteerd wanneer dames een poging doen om mannen netjes af te wijzen. “Ik heb het de komende tijd erg druk” betekent “Ik heb gewoon geen zin om met je af te spreken.” Jammer genoeg zijn mannen niet altijd even goed in het ontcijferen van fijngevoelige hints en dat werd duidelijk na mijn date met mister Sticky. 
Mister Sticky was een jongeman die ik tijdens het uitgaan had ontmoet. Ik heb altijd al mijn twijfels gehad over mannen die je leert kennen op café, maar waar vind je als alleenstaande vrouw nog een beschikbare kerel? De helft van de knappe kerels zijn homoseksueel, en het merendeel van die andere helft zijn al gestrikt door andere dames. Veel van diegenen die nog op de vrijgezellenmarkt vertoeven, zijn jammer genoeg vaak eikels. Slechts een klein percentage van die knapperds beschikt ook over andere troeven. En wie weet, ontmoet je net die charmante en überromantische hottie in je favoriete danscafé. Toen ik mister Sticky zal lonken, trok ik mijn stoute schoenen aan en ging een praatje maken. Ik vond het best verfrissend dat deze jongeman een beetje verlegen was en niet meteen op mij toestapte. Hij ging naar huis met mijn telefoonnummer en de dagen nadien werd ik overstelpt met berichtjes. Zijn talrijke spellingsfouten deden mijn hart bloeden en al snel bleek hij eigenlijk nog aan klein jongetje te zijn, gek op auto’s en geweren. Ik liet hem weten dat ik er niet echt voor open stond om af te spreken, maar mister Sticky hield voet bij stuk. Billy Joel zei ooit: “I really wish I was less of a thinking man and more of a fool not afraid of rejection.” Wel, als hij dit verhaal zou lezen, zou hij er waarschijnlijk anders over denken. 
In de maanden die volgden kreeg ik verschillende berichtjes, waaronder enkele melige gedichtjes. Enkele vrienden tikten mij op de vingers en zeiden dat ik deze jongen een kans moest geven, want ik wees hem af op basis van enkele schrijffouten. Na een poosje besloot ik om toch eens met hem af te spreken, maar na mijn date met The Mean Guy had ik een ontsnappingsplan klaar. Ik sprak met hem af in de lounge van een danscafé, terwijl een groepje van mijn vrienden de dansvloer onveilig aan het maken was. Ons gesprek verliep stroef en bovendien deed hij verwoede pogingen om zijn hand op mijn bil te leggen. Zijn verlegen voorkomen was gesmolten als sneeuw voor de zon en ik mocht een stoelendans beginnen om aan zijn grijpgrage handen te ontsnappen. Toen mister Sticky meteen voorstelde om een weekje naar zijn huis in Spanje te gaan, besloot ik dat deze kerel helemaal mijn ding niet was. Ik stond langzaam op en zei hem dat mijn vrienden zich vast afvroegen waar ik bleef. De korte pijn leek mij het beste en ik liep alvast naar de deur, maar jammer genoeg kon ik deze pleister niet kordaat verwijderen. 
Mijn date besloot om mij te vergezellen op de dansvloer en bovendien was hij vastbesloten om mij een kus te geven. De rest van de avond moest ik mij in allerlei bochten wringen om zijn lippen te ontwijken, met als resultaat enkele originele dansmoves. Ik zei dat we wel zouden zien of er een tweede afspraakje volgde en dat onze interesses misschien te ver uiteen lagen. Mister Sticky was net als een kauwgum aan je schoen: ik probeerde hem af te wimpelen, maar hij rekte gewoon mee. Na een tijdje had ik door dat je bij sommige mensen de pijnlijke waarheid niet mooi moet verpakken, want ze zien enkel het cadeaupapier. Ik paste dus gewoon een andere, meer mannelijke tactiek toe: negeren. Na een lange en moeilijke strijd begreep hij uiteindelijk de hint en gaf hij toch zijn queeste op. Sommige meiden worden niet meteen tot over hun oren verliefd bij het zien van een hunk en willen dus eerst iemand leren kennen op dates. Dat een meisje instemt met een avondje uit, betekent echter niet dat ze je al volledig ziet zitten. Iets wat mister Sticky duidelijk nog moet leren...

Dat vrouwen het meestal doorhebben wanneer ze afgescheept worden, ligt waarschijnlijk deels aan het feit dat mannen weinig moeite doen om de waarheid te verbloemen. Wij, als fijngevoelige wezens, proberen om het vriendelijk aan boord te leggen en het eergevoel van de stoere binken nog een beetje te redden. Misschien moeten ze in het vervolg gewoon eventjes het bloed naar hun hoofd laten stromen tijdens hun verleidingspogingen, zodat ze kunnen nadenken over wat we werkelijk bedoelen. Ah, Beyoncé had het bij het rechte eind: “If I were a Boy, I think I would understand.”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten